“Pa, heb je het gehoord van Brunswijk?” Dat was een paar weken geleden; mijn dertienjarige dochter kwam overenthousiast met die vraag naar mij toe. “Natuurlijk heb ik het gehoord”, reageerde ik lachend. “Hij wil in 2015 president worden. Heel Suriname ziet dat als een grote grap.” Voor ik bevlogen verder kon gaan waarom dat een grap was en het vooral internationaal niet goed zou zijn dat alweer een veroordeelde president zou worden, onderbrak zij mij abrupt. Die verhalen van haar vader kende ze inmiddels wel.
“Nee nee, dat bedoel ik niet! Brunswijk gaat Rihanna laten komen. Op 6 augustus!”
“O dat”, zei ik mat. “Ik zou het niet geloven, politici beloven zo veel. Maar in het nakomen van die beloftes zijn ze niet zo goed.”
Zelfs ik begreep dat dit uiteraard niet het antwoord was dat een doorgewinterde Rihanna-fan wil horen. Dus de kritische journalistenpet verruilde ik direct voor de begripvolle vaderpet. “Wil je daar graag heengaan dan? Dan ga ik met je mee hoor”, zei ik zo enthousiast mogelijk. Dat was volgens haar niet nodig, ze zou met vriendinnen gaan. Ze zei er uiteraard niet bij dat naar een concert gaan met je vader een beetje belachelijk is, de boodschap werd echter begrepen.
In de weken die volgden, hoorde je van Brunswijk-zijde niets meer over Rihanna. Vreemd natuurlijk, want bij iedere artiest die naar Suriname wordt gehaald, of hij of zij nu volslagen onbekend is of al een beetje faam heeft opgebouwd, word je doorgaans morsdood gegooid met promo’s op televisie en radio. De officiële website van Rihanna beloofde ook weinig goeds: geen woord over een concert in Suriname, wel over een optreden op 5 augustus in de Griekse hoofdstad Athene. Om daarna op tijd op Zanderij te landen, zou toch echt de Airbus van de SLM moeten worden ingezet. Maar Rihanna is geen Bouterse, dus dat gebeurde niet.
Rihanna kwam niet, Brunswijk zweeg in alle talen. Ook de media pikten de leugen van de voorman der Marrons niet op. Mijn dochter heeft er uiteraard de pest over in, en met haar ongetwijfeld vele andere fans. Over een kleine vijf jaar is ze stemgerechtigd. Driemaal raden op wie ze bij de eerste verkiezingen waar zij een stem mag uitbrengen, in ieder geval niet stemt.
Nu populair
