Levende doden
Echte mannen
Volgens een onlangs gepubliceerde studie onder jonge mannen van zeven Caribische eilanden en Guyana, is er een relatie tussen hun idee over mannelijkheid en het nemen van risico. Voor de onderzochte mannen staat risico nemen gelijk aan mannelijkheid, zo blijkt. Monogamie en onthouding is voor watjes. Echte mannen hebben seksueel contact met meerdere vrouwen, maar dan wel zonder condooms te gebruiken (want stél dat je zit te klungelen en je erectie kwijtraakt). De angst om voor loser of – erger nog – homo aangezien te worden, weegt zwaarder dan de angst voor seksueel overdraagbare aandoeningen of ongewenste zwangerschappen. Het verwekken van een kind bevestigt juist de potentie, zelfs als het kind ongewenst is. De onderzoekers zeiden door het onderzoek beter te begrijpen waarom de anti-hiv campagnes zo weinig effect hebben.
Sexuality Research & Social Policy
De onderzoeker
Jeanine Recappé (28 jaar) studeert volgende maand af in het International Tourism Management aan het Instituut voor Bedrijfswetenschappen (IBW).
Wat heb je onderzocht?
“Mijn onderzoek gaat over hoe Surinaamse recreatieoorden een balans kunnen vinden tussen de drie P’s: Planet, People en Profit. Wanneer een balans is bereikt tussen sociale waarden (People), ecologische waarden (Planet) en economische waarden (Profit), kun je spreken van ‘duurzaam toerisme’. Is die balans er nu al? En zo nee, hoe bereik je die? Ik onderzoek dat aan de hand van Overbridge River Resort en doe aanbevelingen over hoe het oord invulling kan geven aan de erkende duurzaamheidprincipes. Het model dat ik nu opstel voor Overbridge, kan straks ook toegepast worden op andere toeristische bestemmingen.”
Waarom wilde je daar meer over weten?
‘Duurzaamheid’ is een van de meest gebruikte concepten in de toerismeontwikkeling. Maar de toerismesector van Suriname is over het algemeen nog niet erg duurzaam van karakter. Ik was benieuwd welke mogelijkheden een oord in Suriname heeft om aan de voorwaarden te voldoen.”
Waarom is dat van belang?
“Het verduurzamen van een resort zal uiteindelijk leiden tot het duurzaam beheren van de hulpbronnen. Je kunt de behoeften aan rust, avontuur of esthetisch genoegen van de toerist of recreant heel goed garanderen, zonder dat de natuur, het milieu of de bewoners van het bestemmingsgebied er schade van ondervinden. Daar zullen de huidige en toekomstige generaties baat bij hebben.”
En hoe heb je het onderzoek uitgevoerd?
“Ik heb zowel literatuuronderzoek en onderzoek op internet gedaan, als interviews afgenomen bij deskundigen, leidinggevenden en personeel van Overbridge, en met de binnen- en buitenlandse klanten die een of meerdere bezoekjes brachten aan het oord.”
Wat was de uitkomst van je onderzoek?
“Ik ben nog niet helemaal klaar, maar ik weet nu al dat het resort niet voldoende aan de duurzaamheidprincipes voldoet. Daarom doe ik haalbare aanbevelingen, zodat ze daar wel aan kunnen werken. Bijvoorbeeld door middel van afvalmanagement, het gebruik van zonneenergie en spaarlampen, en het organiseren van gemeenschappelijk transport om uitlaatgassen te beperken.”
Levende doden
Dacht u dat zombies alleen in films of de videoclip ‘Thriller’ van Michael Jackson voorkwamen? Was het maar waar! Het verschijnsel bestaat echt, maar voor zover bekend gelukkig alleen op Haïti. Een van de eersten die erover schreef was plantkundige Wade Davis in zijn boek De Slang en de regenboog. De kern van het boek is het verhaal van de Haïtiaan Clairvius Narcisse, een man die in 1962 overleed en officieel werd doodverklaard. Alleen liep hij in 1980 zijn oude dorp weer binnen, waar de familie hem direct herkende. Volgens Narcisse had zijn inmiddels overleden broer een voodoopriester ingeschakeld in verband met een boedelkwestie. Deze priester had Narcisse tot zombie gemaakt en zijn ziel afgenomen, aldus Narcisse. Hij werd ver van zijn woonplaats te werk gesteld op een plantage. Uiteindelijk stierf de priester, en Narcisse kreeg zijn geheugen langzaam weer terug. Pas na vele jaren vond hij zijn eigen dorp weer. Het verhaal van Narcisse was niet het eerste of enige zombieverhaal op Haïti. Volgens Davis wordt op het eiland een bepaald gif gebruikt om mensen tot zombie te maken. Van een bepaalde dosering van dit gif raken de slachtoffers tijdelijk ‘schijndood’, een soort comateuze toestand die nauwelijks van de dood te onderscheiden is. De schijndode persoon wordt officieel dood verklaard en begraven, maar even later heimelijk door de voodoopriester weer opgegraven. De truc is dan om een ander gif toe te dienen dat de persoon weer bijbrengt en tevens zorgt voor geheugenverlies en hallucinaties. De persoon in kwestie is dan hulpeloos en vaak willoos. Hij blijft dat door regelmatige toediening van hallucinerende middelen. Je kunt dan met hem doen wat je wilt. Er zijn inmiddels meerdere zombiegevallen bekend, maar de meesten konden het niet zo goed navertellen als Narcisse, omdat het schijndood zijn, levend begraven worden en het daarmee gepaard gaande zuurstoftekort meestal hersenbeschadiging tot gevolg heeft. Wades boek wordt gezien als pseudowetenschappelijk, maar het geval van Narcisse is – evenals enkele latere zombiegevallen – goed gedocumenteerd.
American Scientist, Grenswetenschap, Wikipedia, Wade Davis: de Slang en de regenboog, ISBN 9789025466244
Nonsens!
‘Vissen kunnen alleen leven in het water’
Nonsens. Er zijn vele vissoorten die prima een tijdje op het land kunnen rondscharrelen. Slijkspringers bijvoorbeeld, komen vaak aan het eind van de dag even aan land om te kijken of daar wat lekkers te halen valt. Deze diertjes kunnen wel honderd meter afleggen op het droge. Ook de koetai wil nog wel eens uit het water komen voor een hapje. Sommige vissen kunnen zelfs tot enkele dagen aan land blijven, zoals de wandelende meerval. Zijn kieuwen zijn extra verstevigd voor de droge ommetjes en fungeren dan als een soort longen. Longvissen daarentegen hebben naast hun kieuwen ook longen, waarmee ze zuurstof uit de lucht kunnen opnemen. Een paar jaar geleden werd in Brazilië een bijzondere ontdekking gedaan. De Mangrove rivulus, een visje dat voorkomt in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, bleek maar liefst 66 dagen in een boom te kunnen overleven in tijden van droogte. De vis ademt dan door zijn huid. Pas dit jaar werd voor het eerst een video gemaakt waarin te zien is hoe het diertje zich beweegt over land.
Dier en Natuur, National Geographic News, Wikipedia