L.I.E.F.D.E.
Pim de la Parra is paradoxaal. Hij is nergens voor
en nergens tegen. Eenvoudige parralogica
Bestelieve lezer en lezeres, vandaag mag ik je bekennen dat ik voor het eerst in mijn leven weet wat liefde werkelijk is. L’Amour, Love, Amor, de krachtigste van alle emoties. Liefde is een eeuwig raadsel. Het is een wonder. Waarachtige liefde is de eigenlijke natuur van de mens. Iedereen wil liefhebben en voelt de behoefte om liefde te ontvangen. Als er liefde opbloeit tussen twee zielen, is dat iets dat ze overkomt; zoals het leven ons overkomt. Niemand kan liefde laten gebeuren als ze niet vanzelf ontstaat. En dan gebeurt het ook met verpletterende kracht, want liefde is machtig. Niets op aarde is machtiger dan liefde. De expressie van liefde verplettert de ander net zoals ze jou verplettert. Dat weten we diep van binnen en daarom is liefde tegelijk ook de energie die we het meest vermijden. We mijden liefde omdat ware liefde het einde betekent van onze autonomie. Er zijn dan geen grenzen meer tussen jou en de geliefde en dat maakt ons angstig. In de liefde worden harten gebroken. A.m.o.r. roept trekken in ons wakker die we niet in onszelf hadden vermoed. L.o.v.e. is de kracht die alle maskers afrukt. Als we voor L.i.e.f.d.e. op de loop gaan, doen we dat om onze maskers te behouden… Mijn boezemvrienden Sonja en Theo zijn al veertig jaar gelukkig getrouwd en stralen dat ook uit. Ik beschouw ze allebei als mijn leraren in de kunst van de Liefde. Want ik ben er door veel pijn en verdriet achter gekomen dat het een ware kunst is om lief te hebben; om onvoorwaardelijk lief te hebben. Heel lang heb ik liefde verward met seks. Heel lang was liefde voor mij niet meer dan een woord, een concept, een idee-fixe. Liefde was goedbeschouwd eigenlijk vergelijkbaar met oorlog. ‘Liefde bestaat niet!’, zei ik vaak. ‘Het is een illusie, een fata morgana en het berust op puur zelfbedrog.’ Telkens als ik zo sprak, keken Theo en Sonja me geamuseerd aan, zonder iets te zeggen. Om ze uit hun tent te lokken ging ik dan door, en sprak graag gevleugelde teksten over de liefde, afkomstig van filosofen als Pascal, Schopenhauer en Sartre. Kalm luisterden ze naar me totdat ik vanzelf stil viel. ‘Over liefde kun je liever je mond houden, Pimmy’, sprak Sonja op een van de avonden dat ik bij ze op boiti was uitgenodigd. En dan zei Theo: ‘Over liefde en dood praten we in dit huis liever niet, omdat er met woorden niets wezenlijks over valt te zeggen.’ Natuurlijk zweeg ik dan onmiddellijk, waarna Sonja guitig opmerkte dat liefde zonder de zekerheid van de dood niet zo’n belangrijk tijdverdrijf van mensen zou zijn… Gaandeweg ben ik gaan beseffen dat de onvoorwaardelijke liefde die Sonja en Theo voor elkaar koesteren zonder concepten is, zonder gedachten, zonder theorie. Ze hebben geen boeken nodig, geen filosofie, geen spirituele leraar, priester of dominee. Hun liefde bestaat in een ruimte voorbij de taal, waar ze allebei alleen zijn met zichzelf, en met elkaar. Ik ging begrijpen dat waarachtige, onvoorwaardelijke liefde tussen mensen helemaal niet is wat we doorgaans denken. Liefde is fundamenteel. Het is de verhouding van een mens tot zijn of haar goddelijke, zeg liever: kosmische oorsprong. Ware liefde is het mysterie dat het leven ons schenkt om te ontdekken dat we één zijn met het geheel, en er niet van zijn afgescheiden. Lievebeste lezeres en lezer, dankzij mijn jarenlange liefdevolle vriendschap met Sonja en Theo, mijn stille liefdesgoeroes, ben ik erachter gekomen dat we in liefde zijn wanneer we onze menselijke verslaving aan afgescheidenheid kunnen opgeven. Liefde is de waarheid van het universum. In liefde bevinden we ons in relatie met alles en iedereen en zijn we verbonden met al het andere. Dat heb ik pas vandaag ontdekt. Vind je dat niet wonderbaarlijk? Dank voor je aandacht en wees gezegend.