Nog geen vijftig jaar geleden was de huidige Gompertsstraat een zandpad. Smal en door het bos heen gekapt liep het pad tussen de koffie- en sinaasappelplantages. De straat heeft in de afgelopen decennia een drastische metamorfose ondergaan. Langzaamaan is het zandpad door de rimboe veranderd in een asfaltstrip, beplant met Chinese winkels die allemaal op elkaar lijken.
“De straat is vernoemd naar Jacques Gomperts, mijn vader”, vertelt George Gomperts. “In 1966 verhardde hij de weg, zodat het transport naar de koffiefabriek veel beter verliep. Toen kreeg de weg ook zijn naam.” Aan de tafel in zijn ruime voortuin slaat Gomperts wat plakboeken open. Ze zijn een beetje vergeeld, maar verder in uitstekende staat, met bijschriften die ooit uit een typemachine zijn gerold. Het kenmerkende lettertype en de veelal zwart-witte foto’s laten je als vanzelf wegdromen naar vroeger tijden.
Gomperts senior was mede-eigenaar van de plantages, samen met zes van zijn broers en zussen. De plantages begonnen daar waar nu de Ma Retraiteweg overgaat in de Jacques Gompertsstraat. De enorme boom die het uitzicht domineert, stond er een halve eeuw terug ook al, is op de foto’s te zien. “Toen de zaken op de plantage door een tekort aan arbeidskrachten slecht liepen, besloot mijn vader om de plantages te verkavelen”, vervolgt Gomperts, die zelf destijds opzichter was.
Er werden wegen aangelegd en door de verkaveling ontstonden percelen, die volgens George Gomperts als ‘warme bollen’ verkocht werden. “Het personeel van mijn vaders kantoor moest via de zijkant naar binnen, want het was propvol”, lacht hij. Daarnaast gaf de familie vier hectare weg aan de staat, met als voorwaarde dat daarop enkele scholen en een recreatiegebied voor buurtbewoners zouden worden gebouwd. Dat gebeurde. En zo sloop de grote verandering van de Gompertsstraat langzaam maar zeker binnen.
Verder lezen? Koop dan het februarinummer van Parbode. Nu in de winkel!
Nu populair
