Aandacht, geduld en vertrouwen
Dat het regenwoud nog niet al zijn geheimen heeft prijsgegeven, wordt door niemand betwist. Kruidengenezers houden de samenstelling van hun middelen vaak geheim. De wetenschap is sceptisch en beschermend, maar voor patiënten is genezing het enige geldige bewijs. Al zijn soms aandacht en geduld minstens zo krachtig als het medicijn. “Als het niet werkt, komen mensen niet terug.”
Aan het einde van een lang en donker zijpad van de Indira Ghandiweg, veegt John nog snel even zijn garagevloer aan. Dan zet hij een paar plastic stoelen in de geïmproviseerde wachtkamer. “Mensen die last hebben van hun rug kunnen daaruit niet opstaan”, zegt hij wijzend naar de gehavende tweepersoonsbank. Vanavond ontvangt hij weer patiënten. Zoals iedere dag van de week, behalve op zondag. John is geen bonuman of toverdokter, maar beoefent de traditionele Saramaccaanse massage. De basis daarvan is massage met kruiden en palmolie, maar hij ‘bindt’ ook botbreuken met kruidenmengsels. Hij zegt sinds 1999 onafgebroken bezig te zijn met kruidenmassage. “Op mijn twaalfde jaar kreeg ik voor het eerst een fles kruidenolie van mijn oom. Ik had een vinger geblesseerd, en moest deze met een kruidenmengsel masseren. Na een paar dagen mocht ik de fles houden.” Het duurde nog een tijd voordat hij anderen ging helpen. “In 1997 kwam mijn overgrootvader naar me toe in een droom. Hij zei dat er veel kruidenkennis verloren ging en dat ik het vak moest gaan leren. Ik dacht toen: dat ga ik wel doen als ik zestig ben. Een jaar later kreeg ik dezelfde droom. Ik reed in die tijd taxi en had een goede baan; ik hoefde dus niets anders te gaan doen. Maar vanaf dat moment kwamen er ook veel vrienden en collega’s naar me toe, met het verzoek ze naar iemand te brengen die hen kon helpen. Dus ik bracht ze naar mijn oom. Toen ik een vriend bracht die een beroerte had gehad, zei mijn oom: ‘Je kunt mij niet al het werk laten doen’. Hij gaf me de medicijnfles en ik ben meteen aan de slag gegaan.” Drie jaar werkte John bij zijn oom, en de interesse voor het vak was gewekt “Toen ben ik een bachelorstudie tot Natural Health Consultant gaan doen. Ik werkte met een vriend in een polikliniek in Zorg en Hoop. In 2009 stuurde mijn oom me de boodschap dat ik hier moest komen. Hij had geen gevoel meer in zijn handen, dus hij kon de spieren en pezen van zijn patiënten niet meer vinden. Nadat ik weer drie maanden met hem had samengewerkt, begon hij te dementeren. Het was zijn wens dat ik zijn kennis zou gaan toepassen.”
Verder lezen? Koop dan de Parbode. Nog tot eind februari in de winkel, daarna alleen te verkrijgen via de redactie.
Nu populair
