Consumenten niet vogelvrij
Als consument loop je iedere dag de kans te worden misleid of opgelicht. Op je hoede zijn, is de beste manier om je daartegen te wapenen. Tuint iemand toch in de duistere praktijken, dan slikt hij dat vaak gelaten. Onterecht, want consumenten worden wel degelijk wettelijk beschermd.
Opeens was het er: een rammelend geluid onder mijn auto. Een slechtere timing kon bijna niet, met veel te veel afspraken om mijn wagen te kunnen missen en veel te weinig geld voor een ingrijpende reparatie. Maar het geluid bleef, het werd zelfs erger. Er zat dus niets anders op dan naar mijn vertrouwde monteur te rijden en te hopen dat het meeviel. Dat deed het niet. Om te beginnen had de monteur waar ik al twaalf jaar kom, besloten zijn werkplaats naast zijn huis te verpachten aan een bekende. In een mum van tijd stonden er nu drie snelle jongens rond mijn auto. Een van hen maakte een testritje van een minuut of tien en de diagnose werd gesteld. “Het is de gearbox, mevrouw. De versnellingsbak. Die kan er elk moment mee ophouden en moet echt dringend vervangen worden. Een reparatie heeft geen zin meer.”
Goedkopere oplossing
Na wat tegengas van mijn kant voegde hij er nog wat onbegrijpelijke technische details aan toe, maar de conclusie bleef: zo snel mogelijk vervangen. Wat dat zou gaan kosten? Tja, een nieuwe gearbox moest besteld worden, dat zou wel vier maanden gaan duren. “Maar die tijd heeft u niet in deze situatie”, vond de monteur. Een tweedehandse was bovendien niet alleen een snellere, maar ook een goedkopere oplossing. Hij belde wat rond en kwam al snel met het verheugende nieuws: er was een goede tweedehands gearbox gevonden. Totale kosten: slechts 5.300 srd en ik zou mijn auto diezelfde dag nog terugkrijgen. “Maar u moet wel vooraf betalen, want wij moeten die gearbox ook kopen.” Pardon? “Hier moet ik toch echt even over nadenken”, mompelde ik uit het lood geslagen, en reed rammelend weer weg. Thuis bedacht ik koortsig bij wie ik zo gauw 5.300 srd kon lenen – het was tenslotte levensgevaarlijk om zo door te blijven rijden. Gelukkig lukte dat niet meteen, en kwam mijn verstand weer langzaam de schok te boven. Zou die diagnose wel kloppen eigenlijk? Hoe kon hij zo zeker weten dat mijn versnellingsbak total loss was, zonder zelfs maar onder mijn auto te kijken? Een controle bij de officiële dealer van het automerk – dat kan, ook al heb je de wagen daar niet gekocht – kost vaak in verhouding niet zoveel. Een second opinion van een paar tientjes leek me in dit geval de moeite waard. Dat was het dubbel en dwars! Want nadat mijn auto daar twee dagen lang helemaal binnenstebuiten was gekeerd, luidde het schriftelijke rapport: niets aan de hand met de gearbox. Het rammelende geluid werd veroorzaakt door een loszittende steekas. Die hebben ze weer vastgezet. Totale kosten: 184 srd. Een vrouwelijke kennis die ik het verhaal vertelde, riep meteen: “Ai, zoiets is met mij ook gebeurd! En ik ben er wél ingetrapt, keer op keer een dure reparatie. Pas toen een neef van mij erbij kwam, bleek dat ze me jarenlang hebben laten betalen voor onnodige reparaties. Uiteindelijk is mijn auto zelfs kapot gegaan door al dat gesleutel van die zogenaamde deskundigen. Zodra je als vrouw zonder een man naar een automonteur gaat, ben je de ka!” Natuurlijk ga ik nooit meer terug naar die ‘monteurs’, ook niet mét mijn man. Maar andere mensen misschien wel. Hoe kunnen zij nu beschermd worden?
Verder lezen? Koop dat het maartnummer van Parbode via de redactie