Het draait in het leven vooral om
Faya (vuur) en Lobi (liefde)
Het zal je maar overkomen; kom je nog helemaal enthousiast en nababbelend terug van een gezellige wandeling, zie je plotseling de peuter van naast in zijn eentje spelend op het erf. Niemand anders die te bespeuren valt in zijn omgeving. Wanneer hij vervolgens toenadering zoekt, dan kun je hem niet weigeren – hoeveel leuks je ook op schema hebt staan. “Hij is helemaal alleen”, fluistert mijn vriend me toe. “Maar… Hoe? Waar is iedereen?”, vraag ik verbijsterd. Mijn schoonmoeder zegt dat hij haar de hele ochtend al heeft beziggehouden met een spervuur aan vragen. Jurmain is een zeer beschaafde kleuter. Eentje die mevrouw en meneer zegt tegen ouderen, maar ook netjes dankjewel als hij wat gekregen heeft. Hij kwam een paar maanden geleden met zijn mama inwonen bij haar nieuwe man en diens moeder. Maar geen van allen bekommert zich om hem. En als hij – zoals het een knaapje van zijn leeftijd betaamt – een beetje ondeugend is geweest, tja, dan wordt Jurmain meedogenloos gestraft. Vandaag is Jur weer eens alleen. Waar mama, papa en oma zijn, weet hij niet precies. “Naar het werk”, zegt hij onzeker, bijna vragend. Eigenlijk mag hij niet eens op het erf – want stel je voor dat men ziet dat hij alleen wordt gelaten; het jochie moet binnenshuis blijven, anders krijgt hij een pak slaag. “Maar binnen is eng, ik word bang”, zegt hij. Hij hoort er immers allerlei geluiden. Buiten ziet hij mensen en dat geeft het gevoel dat hij niet helemaal alleen op de wereld is. Ik zou mezelf nooit vergeven als ik wist wat zich hiernaast voordeed en niet de moeite nam het leed te verzachten. Dus bel ik naar de Kinder- en Jongeren Telefoon (KJT). Tot mijn grote spijt. Zeker een halfuur word ik aan de telefoon gehouden, alsof het arme meisje aan de andere kant van de lijn net zo eenzaam is als Jurmain en een gesprekspartner zoekt. Over en weer worden de vragen herhaald, maar antwoord op de mijne krijg ik niet. Zou KJT met de politie bellen of een maatschappelijk werker sturen? Wat werd de volgende stap? Dat weet ik allemaal tot op heden niet. Jurmain loopt nog elke week een paar dagen in zijn eentje rond en geeft ons de laatste updates in zijn drukke leventje. Sociale controle bestaat gelukkig nog – alleen niet in de vorm van vroeger. Om Jurrie een pak rammel te besparen, blijft het ons geheim dat wij met hem ‘bemoeien’.
Nu populair
