Pim de la Parra is paradoxaal. Hij is nergens voor
en nergens tegen. Eenvoudige parralogica
Bestelieve lezer en lezeres, voordat er woorden werden gesproken, waren er eerst klanken. ‘Aum’ is volgens hindoes en boeddhisten de oerklank van het universum. Hoe zich daaruit tenslotte gesproken taal heeft ontwikkeld, is een studie waard die een heel mensenleven kan beslaan. Als je er diep in doordringt, komt aan het licht dat ieder mens een taal spreekt die geen enkel ander mens lijkt te verstaan. Je kunt ontdekken dat er eigenlijk evenveel talen en dialecten zijn als er mensen leven. Hallo! Dit zijn geen populaire inzichten, en ik moet dan ook oppassen om je aandacht niet te verliezen. ‘Jij smerige hond! Schoft dat je bent! Ik ga je mars voor je breken en die hoer van een byside van je ga ik met deze houwer kappen!’ Bijna veertig jaar geleden stond ik voor een stoplicht in de Zwartenhovenbrugstraat te wachten om over te steken, toen een vrouw vanuit een langzaam passerende auto met een blinkende houwer naar me zwaaide en deze tekst schreeuwde. Met opengevallen mond keek ik om en begreep dat haar waarschuwing bedoeld was voor een man die zich in de winkel achter mij moest bevinden. Nog hoor ik haar en haar vriendin achter het stuur daverend lachen terwijl ze luid toeterend doorreden. Die winkel staat er al lang niet meer, maar elke keer als ik dat kruispunt passeer, hoor ik haar woorden in mijn oorschelpen klinken, zo’n indruk hebben ze toen op me gemaakt. In werkelijkheid is een woord niet het ding, de persoon of het verschijnsel waar het naar verwijst. Als ik het over mijn fiets heb, dan is het woordje ‘fiets’ een abstractie van mijn favoriete vervoermiddel, en dan begrijpt iedereen wat ik bedoel. Maar het woord ‘fiets’ is niet iets dat werkelijk bestaat, zoals mijn fiets een bestaand object is. Mijn voornaam is Pim, maar dit woordje geeft alleen maar de naam weer die mijn ouders voor me hebben bedacht. ‘Ik’ ben niet mijn naam. De naam ‘Pim’ is onstoffelijk, een abstractie; terwijl de man naar wie die naam verwijst een werkelijk bestaand iemand is van vlees en bloed. Een ‘regenbui’ is het woord om het verschijnsel van regenen aan te geven, maar het woord is niet werkelijk dat wat ieder mens als regen leert kennen, waarvoor je soms gaat schuilen, of waarvan je het water opvangt in een emmer. ‘Identiteit’ is een woord waar veel over wordt gesproken en dat vaak voorkomt in geschreven teksten van sociale hervormers. Alle politieke partijen op aarde gebruiken dit modewoord te pas en te onpas, zonder dat er eenduidigheid is over wat het precies betekent. Op de keper beschouwd is ‘identiteit’ een kardinale illusie en is dit woord even misleidend en leugenachtig als het woord ‘vrijheid’. Of ‘rechtvaardigheid’. Of ‘democratie’. Of ‘vredelievendheid’. Alle menselijke wezens op aarde hebben immers dezelfde identiteit: die van de human animal, een zoogdier dat hooguit vijfendertigduizend dagen op aarde vertoeft, om daarna als een druppel op te gaan in de oceaan van Bewustzijn, dat onze enige ware en onveranderlijke identiteit is. Lievebeste lezeres en lezer, hoe is het toch mogelijk dat woorden ons zo kunnen beetnemen? ‘Lichaam’… ‘Geest’… ‘Ziel’… ‘Verleden’… ‘Heden’… ‘Toekomst’… Het is niet moeilijk om te zien dat alle mensen eigenlijk door woorden worden overwoekerd en in woorden zijn gevangen. De hele mensheid is slaaf en slavin van taal, van woorden, van gedachten. Het is een epidemie die niet te keren lijkt. Om mezelf er tegen te wapenen hou ik ervan elke dag een half uur stil te zitten en de oerklank ‘Aum’ te produceren. Alleen zo ben ik in staat om alle woorden die als gedachten binnenkomen te overstijgen en me één te voelen met mezelf en het hele leven. Dank voor je aandacht en wees gezegend.
Nu populair
