Basdew Somai (83)
Onze ouderen hebben een lang en vaak werkzaam
leven achter de rug. Met Parbode blikken ze terug
Basdew Somai (83)
‘Ik verbouwde van alles’
Een brede glimlach trekt over het gezicht van Basdew Somai (83) wanneer hij begint te praten over zijn grootste hobby: sport. “Ik heb altijd gevoetbald. Vroeger speelde ik samen met mijn broers op Leiding. Ik stond in de spits bij Perkash. Iedere wedstrijd scoorde ik een tot twee doelpunten; een hattrick heb ik nooit gemaakt. Wel zat ik er een keer heel dichtbij. We speelden een wedstrijd en ik stond op het punt mijn derde te maken. Vlak voor mijn schot werd ik gedjapt door de tegenstander. Ik kon drie maanden niet lopen.” Somai woont 62 jaar samen met zijn 79-jarige vrouw Dhanpati op Leiding 9a. Zijn grootouders emigreerden aan het eind van de negentiende eeuw vanuit India naar een gebied in West-Indië, waarna ze uiteindelijk in Suriname belandden om te werken in de landbouw. “Mijn vader betrok het huis hiernaast en trouwde met mijn moeder, die afkomstig was uit Saramacca. Ik ben dus hier geboren en opgegroeid”, vertelt hij. Somai was het tweede kind uit een gezin van zes kinderen. Tijdens zijn kinderjaren was er nog geen weg naar het huis aangelegd. Somai weet nog goed hoe hij door de modder ploeterde om naar school te gaan. “De modder kwam tot mijn knieën. Iedere dag worstelde ik me erdoor, met mijn slippers in de hand, want die mochten niet vies worden. Eenmaal bij school waste ik eerst mijn voeten, voordat ik naar binnen kon.” Toen Somai negentien was, trouwde hij met Dhanpati. “In die tijd waren de ouders nog verantwoordelijk voor het zoeken van een geschikte partner. Wij mochten het huis niet uit om zelf te ‘kijken’. Onze ouders hebben ons dus aan elkaar gekoppeld”, zegt hij. Toen meer broers en zussen huwden, werd het aardig krap in huis. Op een gegeven moment woonden ze met tien personen in een huis, dat was gemaakt van pinabladeren. “Als het hard regende, lekte het dak zo hevig, dat liggend slapen geen optie was. We stonden met z’n allen naast elkaar te slapen.” Na 25 jaar werd de hut ingeruild voor een houten huis met zinken dak. Later kocht Somai het perceel naast het huis van zijn oom, en bouwde daar zijn huidige huis. Het echtpaar Somai kreeg negen kinderen, heeft 27 kleinkinderen en veertien achterkleinkinderen. De familie voorzag in haar levensonderhoud door aan landbouw te doen. “Ik verbouwde van alles; bananen, cassave, soepgroenten. Later begon ik ook met padie inzaaien. Rijst verkopen bracht toen relatief veel geld op.” Het echtpaar had verder acht melkkoeien, de melk werd verkocht aan de Melkcentrale. Rond zijn 35e kreeg Somai werk bij de overheid. Hij begon als beheerder bij Openbaar Groen en wiedde het gras nog met een ouderwetse houwer. Rond zijn vijfstigste jaar kreeg hij lichter werk; hij ging overheidsauto’s wassen. Hij eindigde zijn carrière als privéchauffeur. “Dit vond ik prachtig. Ik mocht de hele dag rondrijden in een mooie auto. De wegen waren nog van zand en het verkeer was lekker rustig. Ik houd van auto’s. Ik had als eerste van de buurt een auto, een Volkswagen.” Naast voetbal had Somai een andere sportpassie: cricket. Hij speelde dit twintig jaar. “Op een gegeven moment waren we zo goed, dat niemand meer tegen ons wilde spelen. We waren gewoon onverslaanbaar! We kozen ervoor om op het hoogtepunt te stoppen en organiseerden met alle dertig spelers een feestje in de tempel verderop. Daar heb ik mooie herinneringen aan.” Met cricket doet hij tegenwoordig niets meer, maar hij is nu nog actief langs de lijn tijdens het voetbal op zondag. “Dat is mijn wekelijkse gezelligheid en ontspanning.”