De notaris, de professor, de rechter en een journalist

We moeten weer eens rectificeren (zie pagina 8). De notaris en de professor voelden zich aangetast in hun goede naam en dat onderschrijft de rechter. We voeren het vonnis uit, maar niet van harte, want we worden op deze manier beperkt in ons werk. Daarom zijn we in beide zaken in hoger beroep gegaan en zullen de rectificaties naar ons idee teruggedraaid worden. Toch zijn we in zekere zin tevreden met het vonnis, want het bevestigt een stelling in ons artikel. We schreven over het slopen van monumenten en dat justitie daar niets tegen doet. Dat zijn nu eenmaal de feiten. We plaatsten een opmerking over klassenjustitie, over dat de notaris vrijuit gaat, maar dat ‘de bromfietsdief in Santo Boma zit’. Daarmee krijg je een rechter niet aan jouw kant. Ook dit vonnis riekt naar klassenjustitie, want terwijl wij ons uitgebreid met belastend materiaal verweerden, onderstreept rechter mr. A. C. Johanns in haar uitspraak de goede naam van de notaris en de professor. Waarmee ons verhaal eigenlijk rond is. We schrijven niet lukraak onze artikelen. Over onze werkwijze het volgende:

Het artikel Het artikel ging over de teloorgang van de monumentale binnenstad, een voor de hand liggend journalistiek onderwerp. Je kunt allerlei invalshoeken nemen, bijvoorbeeld dat je de ouderdom met een korrel zout zou kunnen nemen. Dat de binnenstad dan wel……

0

Gedeeld