Op de tweede verdieping van bejaardentehuis Majella verwelkomt een opgewekte Mathilde Tjon Jaw Chong (90) ons in haar bescheiden kamertje. De ramen naar het balkon staan opengeklapt en de wind wappert fris door de witte gordijntjes. ‘Thilly’, zoals Mathilde door familie en vrienden wordt genoemd, zit in een comfortabele lederen bruine stoel. “Ik was lekker aan het puzzelen. Zo spendeer ik meestal mijn tijd. Ik maak een puzzeltje, laat mijn hersens even werken en rust daarna weer wat uit.”
Thilly woont inmiddels 21 jaar in het bejaardentehuis. “In 1980 overleed mijn man, en mijn kinderen wonen allemaal in het buitenland. Ik heb de eerste jaren nog wel alleen in het huis gewoond, maar ik voelde me op een gegeven moment niet meer veilig. Er waren in korte tijd twee mensen vermoord in hun huis, dus ik besloot in 1993 hierheen te verhuizen.”
Ze vindt het heerlijk wonen in Majella. “Als er uitnodigingen zijn voor activiteiten, sta ik als eerste in de rij. Morgen gaan we in een busje met vijftien andere bewoners op stap om een verjaardag van iemand te vieren.” Ze wijst naar een grote rode agenda op het tafeltje naast haar. “Maar ik moet wel alles opschrijven hoor, anders vergeet ik het”, lacht ze. Dansen op de feestjes, doet ze niet. “Nee, dat deed ik eigenlijk nooit. Mijn man was een tikkeltje jaloers. Hij zei altijd: ‘dansen is een vrije omhelzing naar anderen toe’, dus ik bleef braaf zitten. Dat doe ik nu ook; lekker zitten en genieten van de mensen om me heen.”
Elke maand in Parbode: Ston Futu, de rubriek waarin Surinamers op leeftijd hun visie geven.
Nu populair
