Een knappe verschijning is ze, en ze komt vriendelijk over. Een beetje gereserveerd, maar wel met een aanstekelijke lach. En dat doet ze veel, lachen! Marianne Cornet is wereldberoemd in Suriname; als elevisiepersoonlijkheid, actrice en zangeres. “Ik ben een sterke Surinaamse vrouw, trots op mijn vlag en op mijn land en ik zal er alles aan doen om dit land te helpen opbouwen.”
Het creatieve cv van Marianne liegt er niet om: verschillende toneelstukken en musicals, zoals ‘Spokendans’, ‘Na Bigi Du’, ‘Fri yeye’ en ‘Onder vrouwen Over mannen’, om maar een paar te noemen. Ook de film Lost in Hustle en de reclameserie voor een winkelketen springen in het oog. En wat niet veel mensen weten, is dat Marianne ook als schrijfster en regisseuse actief is.
Kun je daar iets meer over vertellen? “Yes, wat wil je weten? Veel dingen houden mij bezig, vooral op sociaalmaatschappelijk gebied. Daarom ben ik ook lid van de Kiwanis Club Paramaribo Central, een internationale organisatie van serviceclubs. Maar het kan van alles zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat je leeft. En dan bedoel ik: midden in het leven staat, deelneemt aan het leven. Sommige onderwerpen grijpen mij aan en dan laten ze me niet meer los. Noem het een obsessie of noem het hoe je wilt, ik gebruik zelf liever het woord ‘gefocust’. En dan moet het er weer uit. Op de een of andere manier vertaal ik het dan, in m’n hoofd, en giet het in een vorm. Er ontstaat een verhaallijn, en ik bepaal hoe die lijn loopt. Ik word er een deel van, terwijl het zich ontwikkelt. Het kan spannend zijn, het kan dramatisch zijn, het kan triest zijn of juist vrolijk. “Humor is een manier om de meest aangrijpende onderwerpen ruimte te geven. Het klinkt vreemd, maar een manier om verdriet te uiten, is gewoon er keihard om te lachen. Je merkt dat ook: op zeer ongepaste momenten kun je het gewoon niet inhouden. Sommige mensen nemen daar aanstoot aan, maar het is geen kwestie van respectloosheid. Het is een uitingsvorm, en een hele sterke. Er is soms zoveel verdriet, verdriet dat bij het leven hoort, want niemand zal daaraan ontsnappen. En dan komt het naar buiten en geloof me, dat lucht op! Ik wil niet zeggen dat je altijd overal om moet gaan lachen, maar je moet het ook zeker niet geforceerd in gaan houden. Kan je me nog een beetje volgen?” Marianne kijkt me aan. Twee donkerbruine ogen met lichtjes erin. Terug naar het schrijven; hoe gaat het verhaal verder? “Nou, zoals ik al zei: het onderwerp is er, en meestal zijn er meerdere mensen bij betrokken. Dat kan degene zijn die het in eerste instantie naar voren heeft gebracht, maar het kunnen ook mensen zijn die een rol gaan spelen bij de uitwerking of de uitvoering ervan. “Er zit natuurlijk een wezenlijk verschil in uitingsvormen van kunst. Is het een lied, een toneelstuk, dus met aanwezige toeschouwers, wordt het geheel gefilmd, is het een musical, een sketch? Dat speelt allemaal mee. Hoeveel tijd is er bijvoorbeeld om de boodschap, om het verhaal te brengen? Het moet ook voor iedereen begrijpelijk zijn. Al die dingen neem je mee in het geheel. Bij sommige verhaallijnen is er ruimte voor eigen input van de acteurs, bij andere juist helemaal niet. Met wie werk je? Want vaak is het heerlijk om een rol in het verhaal op de persoon te schrijven. Dus die tekst en die rol dusdanig schrijven, dat juist deze persoon er zijn of haar hart in gaat leggen. Dat weet je, en vraag me niet hoe. Ik ga het je niet kunnen zeggen. Het is een gevoel, je voelt het en je weet het. In die volgorde.”
Nu populair
