Beeldhouwers en lelijke bronskoppen
In november vorig jaar werd op het Nieuwe Haven-complex een kopstuk van Jules Sedney (91) onthuld. Dit beeld verdiende hij als grondlegger van Havenbeheer; een staatsbedrijf dat belangrijk is voor de economische groei van het land en, volgens Sedney zelf, dezelfde waardering verdient als Staatsolie. Dat er een beeld van hem kwam terwijl hij nog leeft, kon men wel waarderen. Bij de onthulling ervan echter bleek niet iedereen even tevreden. ‘Het zou niet op hem lijken’, zo klonk het.
Ook bij de onthulling van het standbeeld van Jagernath Lachmon ontstond er een lawine aan grappen. Lachmon, die 52 jaar lang voorzitter was van de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP), zou lijken op een kabouter met lange armen en de sokkel zou veel te groot zijn voor het standbeeld zelf. ‘Het doet zijn status geen eer aan’, werd gemopperd. Maar het stond er nou eenmaal en het werd geaccepteerd, tot ergernis van veel kunstenaars.
Met deze opmerkingen als leidraad ging Parbode op pad om enkele bronzen beelden te vergelijken met de personen die zij vertegenwoordigen. Daarbij konden wij het niet nalaten de mening van de kunstenaars zelf, hun collega’s en de Federatie van Beeldende Kunstenaars in Suriname mee te nemen.
Lees het resultaat in de Parbode van oktober!