TMI…
Het draait in het leven vooral om
Faya (vuur) en Lobi (liefde)
Laatst zat ik weer eens voor een check-up bij de gynaecoloog. Een afspraakje met mijn gyn sla ik nooit over, hoewel ik het een ware hel vind om daar uren te zitten wachten. Maar het gevoel van irritatie vanwege de wachttijd overstijgt nooit mijn verantwoordelijkheidsgevoel; je gezondheid móét je in de gaten houden! Dus daar zat ik dan alweer uren. Het leek een normale day@ledocte worden, totdat mijn oog viel op de man die pal tegenover me zat. Hij trok een vies gezicht en was duidelijk ergens niet over te spreken. Ik kon het niet laten en keek in dezelfde richting als hij. De man bleek het gesprek te volgen van twee dames die schuin tussen ons in zaten. Ze lachten en spraken alsof ze daar alleen waren, dus begon ik mee te luisteren naar het gesprek dat mijn overbuurman zo deerde. De dames in kwestie bespraken hun ‘kwalen’ tot in de finesses. De één vertelde over de kleur en geur van haar vaginale afscheiding en dat ze zich nu wel zorgen begon te maken, omdat het de afgelopen weken erger scheen te worden. De andere antwoordde daarop met wat haar overkwam aan geurtjes zodra ze omgang had. Zelfs ik kreeg daarvan het schaamrood op de kaken. Ik begreep de man tegenover mij. Hoewel ik blij was dat ze beiden bij de dokter zaten voor een oplossing – het klonk tenslotte allemaal niet erg gezond – vind ik wel dat er, ook als je bij de gynaecoloog in de wachtkamer zit, zoiets is als too much information (TMI). Misschien ligt het wel aan mijn levendige verbeelding hoor, waardoor ik de beelden die het gesprek opriep niet kon verdragen – hoewel die heer van hetzelfde last scheen te hebben. Maar ik vind toch dat m’n meisje meer privacy verdient en niet voor iedereen die luisteren wil besproken moet worden. Trouwens, om zo met gespreide benen in een verlichte kamer met ook nog eens een kijklamp onderzocht te worden, is al meer dan genoeg voor een dag bij de gyn. In elk geval kon de zwangere vrouw van de man er wel om lachen; niet het gesprek, maar de blik op haar mans gezicht was immers erg amusant!