Velen van ons hebben gehoord over de nadelen van kwik voor de volksgezondheid en er zijn talloze wetenschappelijke rapporten gepubliceerd die de gevaren blootleggen van het gebruik van kwik bij de goudwinning en vooral het in de natuur dumpen daarvan. Kwik kan ons lichaam op vele manieren indringen maar verre uit de meest voorkomende is via het voedsel en dan vooral vissen maar ook kaaimanvlees.
Kwik dat in ons milieu vrijkomt, wordt omgezet in het giftigere methylkwik dat zich concentreert in roofvissen. De roofvissen zoals de spikrikatie, anjumara en tucunari bevatten kwikconcentraties die uiterst gevaarlijk zijn voor de mens en dan vooral de jongsten onder ons van wie het zenuwstelsel nog in ontwikkeling is. Toch ondernemen beleidsmakers in ons land geen actie als er weer eens aangegeven wordt wat de gevolgen voor de volksgezondheid zijn. Terwijl de oplossing zo eenvoudig is: het gebruik van kwik verbieden. Er zijn tegenwoordig genoeg alternatieven die minder schadelijk zijn.
Nog erger zelfs is als er een minister van Volksgezondheid op de nationale televisie komt verklaren dat de vissen veilig zijn om te eten, zolang je de kop niet eet. Wat is de reden dat wij ons hier zo bij neerleggen? En zijn we daar in Suriname uniek in? Op de laatste vraag kunnen wij heel duidelijk antwoord geven: NEE! Over de hele wereld worden beslissingen genomen die vaak in het nadeel zijn voor mens en natuur maar zelden voor de economie. De inkomsten uit de goudwinning die de grootste bijdrage levert aan de kwikverontreiniging in
ons land (20.000-40.000 kilo per jaar) blijken belangrijker te zijn dan de gevolgen voor onze gezondheid.
De tentakels van belanghebbenden in de goudsector blijken zowat elke sector in onze maatschappij in een wurggreep te houden van politiek tot bedrijfsleven. De gevolgen voor ons milieu en gezondheid zijn bekend maar die zijn voor latere zorg, lijkt men te denken. Daarnaast heeft kwik een paar ogri’s. De symptomen van chronische kwikvergiftiging lijken zowat allemaal op ziekten die je aan andere oorzaken zou kunnen toeschrijven.
Slecht zien, doofheid, tintelingen in vingers, evenwichtstoornis, spraakstoornissen, leerstoornissen, dementieachtige symptomen, nierfalen. Als het lichaam niet getest is op kwik, is het voor arts moeilijk om de oorzaak van deze problemen vast te stellen. De Wayana- gemeenschappen hebben een rijk visdieet en het is al gebleken dat zij relatief veel hogere kwikwaarden hebben (bodyburden) die ook voor de nodige problemen zorgen. Is onze economische groei echt zo belangrijk dat we mensen en vooral kinderen aan hun lot overlaten? Uitspraak van een LVV-topman: ‘Elke ontwikkeling kent slachtoffers’.
Nu populair
