Jennifer van Dijk-Silos – Ik wil alles winnen

Ze wordt alom geprezen als een van de beste advocaten van ons land. En of je het nu met haar eens bent of niet, haar uitgesproken mening wordt wel gerespecteerd. Die komt Jennifer van Dijk-Silos weliswaar ook regelmatig op ferme kritiek te staan. “Het doet me zeker wat wanneer ik onterecht door het slijk word gehaald. Ik ben helemaal niet zo hard als ik eruitzie.”

Het is druk ten kantore van Jennifer van Dijk-Silos in hartje Paramaribo. Medewerkers lopen af en aan, een koerier stapt binnen met een stapel pakketten onder de arm en de telefoon rinkelt voortdurend. Niet verwonderlijk, want naast advocate is Van Dijk-Silos onlangs opnieuw benoemd als voorzitter van het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB), de instantie die toezicht moet houden op de naderende parlementsverkiezingen. Een enorme klus, die niet altijd over rozen gaat. Denk maar aan de enorme dyugudyugu in aanloop naar de vorige verkiezingen, toen de A  Combinatie van Ronnie Brunswijk zich te laat aanmeldde op enkele hoofdstembureaus en daardoor in drie districten de verkiezingen aan zijn neus voorbij zag gaan. Zelfs toenmalig president Ronald Venetiaan oefende druk op haar uit om (coalitiepartner) Brunswijk tóch te laten deelnemen, maar Van Dijk-Silos wilde van geen wijken weten. Dankzij haar weten we nu allemaal: laat is laat.

En dat terwijl ze in eerste instantie zelfs helemaal niet dacht aan een carrière in de advocatuur. “In 1973 vertrok ik naar Groningen om er Spaans te studeren, want dat kon ik in Suriname toen niet doen. Vanwege mijn Surinaamse accent en dialect kreeg ik echter veel onvoldoendes, vooral voor vertalingen. Ik werd er boos om, want met studenten uit de Achterhoek (een streek in het oosten van Nederland, red.) die ook hun eigen dialect hadden, werd wél rekening gehouden. Ik vond het zelfs discriminatie, dus ben ik maar overgestapt op rechten. Dat liep goed, maar toch wilde ik vanaf dag één terug naar Suriname. In Nederland heb ik me nooit gelukkig gevoeld. Zodra ik mijn kandidaatschap in de rechten had gehaald, ging ik naar Suriname op vakantie. Ik hoorde dat ik hier zó kon aansluiten en niks over hoefde te doen, dus ik ben meteen naar huis teruggekeerd. Ik ben hier afgestudeerd en in juli 1998 zelfs gepromoveerd tot doctor in de rechten.”

Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.

0

Gedeeld