Bijzondere Surinamers zijn een jaar na hun heengaan
alleszins een terugblik waard.
Opdat ze niet vergeten worden…
Paramaribo
17/02/1931 – 10/12/2013
Hij stond zowel binnen als buiten het Surinaamse onderwijs bekend als een groot historisch verteller. Op verteerbare wijze wist hij jong en oud met zijn geschiedenislessen te boeien. Zelf kende ik hem vooral van de televisie. André Loor was een echte ‘boeroe’, of ‘buru’ in het Sranantongo.
Loors vader was hoofdonderwijzer op een openbare school te Uitvlugt. Toen André vijf jaar oud was, verhuisde het gezin naar Nickerie, waar vader Loor als schoolleider werd aangesteld in de Corantijnpolder. Op dezelfde school werd André ingeschreven en na vijf jaar keerde hij naar Paramaribo terug. Een enthousiaste student was hij wel, getuige het feit dat hij vlot de Hendrikschool (mulo) en de toenmalige hoofdonderwijzersopleiding afrondde. Hij slaagde overigens met een 10 voor geschiedenis van de Hendrikschool. Toen werd al duidelijk dat hij bijzonder veel liefde had voor dit vak.
Enkele jaren daarna studeerde hij als historicus af aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Veel studenten kregen les van hem, op de middelbare school of op het Instituut voor de Opleiding van Leraren. “De heer Loor had een geweldige persoonlijkheid en was een gepassioneerde geschiedenisleraar naar wie ik altijd met veel plezier heb geluisterd”, weet Hellen van de Weerd. “Bedankt voor uw voorbeeld van toewijding en de bereidheid om kennis te delen met iedereen die daarvoor open stond. André Loor, job well done”, verwoordt Marlyn Aaron-Denz haar dankbaarheid. Ook op de afdeling Culturele Zaken van het ministerie van Onderwijs was hij actief betrokken, evenals in vele commissies.
Door Loor is enorm veel geschreven over de geschiedenis van Suriname. Op 19 september 2013 presenteerde hij nog het boek André Loor vertelt…1850-1950, dat enthousiast werd ontvangen. Het werd zijn laatste werk. Loor werd alom geprezen voor het vele werk dat door hem is verzet. In 1994 werd hij benoemd tot eredoctor in de Maatschappijwetenschappen van de Universiteit van Suriname. Verder kreeg hij de onderscheidingen Officier in de Orde van Oranje-Nassau, Officier in de Ere-Orde van de Palm, de Kwaku Award en de Visser Neerlandiaprijs. Deze laatste wordt uitgereikt aan personen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor het bevorderen van de Nederlandse taal en cultuur. Bij de uitreiking deed Loor een uitspraak die gerust als typerend voor hem mag worden gezien: ‘Mijn werk wordt voortgezet en er zijn nu reeds collega’s die mij waardig kunnen opvolgen. Daarnaast zijn studenten bezig zich te specialiseren in dit vakgebied.’ Op het terrein van het Nationaal Archief staat een bronzen kop van deze onvergetelijke man, vader, leraar en vriend. De Vereniging van Boeroe’s in Suriname maakt er melding van dat er plannen zijn de Verlengde Gemenelandsweg te vernoemen naar André Loor, die aan een hartstilstand overleed. Hij werd met staatseer begraven.
Nu populair
