Regilio Dodson (41) behaalde in november 2014 zijn master ‘Macro-economic Analysis and Policy’ aan het IGSR.
Wat heeft u onderzocht?
“Ik heb geanalyseerd wat de macro-economische effecten zijn van het strategische beleidsplan ‘2030 Vision’ van Staatsolie op de Surinaamse economie. Het is dus een macro – economisch perspectief op het langetermijnbeleid van Staatsolie.”
Waarom wilde u daar meer over weten?
“Ik werk zelf bij Production Operations van Staatsolie, maar ik ben eigenlijk econoom. Ik had mijn doctoraal al, en om te voorkomen dat ik helemaal ‘oplos’ in het technisch gebeuren, heb ik nu ook mijn mastertitel behaald. Toen Staatsolie het IGSR-gebouw cadeau deed aan de universiteit, dacht ik: dit wil ik ook doen. Nu heb ik iets gedaan waar zowel het land als Staatsolie iets aan heeft. Want de toegevoegde waarde van Staatsolie voor de gemeenschap is veel meer dan geld, en dat is nu ook wetenschappelijk onderbouwd.”
En waarom is dat van belang om te weten?
“Er is een maatschappelijke discussie over Staatsolie: over waar het bedrijf wel of niet naartoe moet, of het bedrijf zou vermorsen, of het wel goed gaat met Staatsolie of niet… Ik wilde, met die discussie als basis, onderzoek doen om op die vragen een wetenschappelijk onderbouwd antwoord te geven.”
Hoe heeft u dat onderzocht?
“Ik heb het beleidsplan als uitgangspunt genomen en daar een analyse op losgelaten. Als Staatsolie bijvoorbeeld plannen heeft om de productie op te schroeven, dan hangt daar een inkomstenprofiel aan vast. Als Staatsolie unleaded gaat produceren, is er minder import nodig en dat heeft effect op de staatskas. En daarnaast heeft het impact op de maatschappij: er gaat een nieuwe raffinaderij gebouwd worden, er moeten contractors ingehuurd worden, er wordt geïnvesteerd… Zo heb ik per segment een macro-economische analyse heb gemaakt.”
En wat was de uitkomst daarvan?
“Dat de 2030 Vision van Staatsolie een hogere netto-opbrengst heeft voor de staat dan de huidige situatie. Gemiddeld draagt Staatsolie nu aan dividend 275 miljoen USdollar af aan de staat, en dat wordt bijna vierhonderd miljoen. Daarnaast wordt er vanwege de productie van nieuwe olieproducten minder geïmporteerd, waardoor de handelsbalans verandert; waar we eerst energie-importeurs waren, worden we nu energie-exporteurs. Dit onderzoek identificeert niet alleen de werkelijke waarden, maar ook de valkuilen. Staatsolie is voor honderd procent een staatsbedrijf, dus als het in een keer een enorm kapitaal aan de overheid afdraagt terwijl het institutioneel raamwerk zwak is, neem je een risico. Daarom moet Staatsolie gefaseerd investeren.”
Nu populair
