Goudhonger wint het van natuur
Zo’n twintig jaar geleden ontdekten de eerste illegale gelukszoekers dat de Brownsberg lucratieve voorraden goud bevat. Sindsdien is er geen houden meer aan; grote delen bos zijn omver gemaaid en het kwik stroomt ongestoord in kreken en in de bodem. Halfslachtige pogingen vanuit de overheid om het tij te keren, hebben weinig uitgehaald. Sterker nog: politieke eigenbelangen hebben de situatie alleen maar erger gemaakt.
Het Brownsberg Natuurpark mag dan een officiële beschermde status genieten, er wordt echter pas door justitie opgetreden als de beheerder, de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu), een klacht indient. Gezien de door de jaren heen veranderde officieuze status van de Stinasu-top, van natuurbehouder naar golddigger, is er echter weinig animo om de illegale goudwinning aan te pakken.
Nadat in 2007 gelukszoekers wel erg opzichtig en enthousiast begonnen de berg kaal te kappen en met kwik te vervuilen, grepen de autoriteiten zelf in en veegden het park schoon tijdens de eerste operatie Clean Sweep. Daarna ging het echter weer bergafwaarts. Met het uitgeven van een mijnvergunning door toenmalig minister Gregory Rusland aan ABOPpoliticus Ronnie Brunswijk, was een precedent geschapen; goudzoekers konden terugkeren en naar hartenlust doorgaan met graven. De situatie leek er slechter aan toe dan ooit. Met onmacht en lede ogen keken de Brownsbergliefhebbers toe hoe hun park verder werd vernield.
Alle hoop was gevestigd op de nieuwe regering-Bouterse die in 2010 het roer in het land overnam. Er werd verwacht dat een frisse wind zou gaan waaien door het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer (ROGB), waar de Stinasu onder valt. Deze hoop werd al snel de grond in geboord toen bleek dat de NDP van president Desi Bouterse ging
samenwerken met de Pertjajah Luhur (PL) van Paul Somohardjo. Somohardjo zwaaide, met zijn stromannen als minister, al jaren de scepter op het ministerie. Onder het bewind van zijn
partijgenoot Michael Jong Tjien Fa werd het departement tussen 2005 en 2010 een soort privé-eigendom van Somohardjo en zijn kompanen en werd het in de volksmond omgedoopt tot het ministerie van landjepik. Door de invloed van PL werd niet meer gerekend op het gezond maken van het ministerie.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.