Stelling april: journalistiek of propaganda?

Tot aan de verkiezingen legt Parbode de lezers elke maand een stelling voor. Deze maand staat de vage scheidslijn tussen journalistiek en propaganda centraal. Steeds meer journalisten bekennen openlijk politieke kleur of maken de overstap naar de voorlichting.

Tijdens de massameeting van V7 in De Olifant, eerder dit jaar, verscheen als een duveltje uit een doosje een ABC-journalist als conferencier op het podium. Hij bleek zich te hebben aangesloten bij de Nationale Partij Suriname (NPS). Het leidde tot de nodige ophef, want journalisten worden geacht onafhankelijk te zijn en zich niet actief met politieke zaken bezig te houden. Wayne Telgt haastte zich een dag later te zeggen dat hij begrijpt dat ‘je onmogelijk een goede onafhankelijke journalist kan zijn en tegelijkertijd op het podium staat van een politieke partij of partijcombinatie. Ik heb door omstandigheden verzuimd op tijd bekend te maken dat ik de journalistiek vaarwel zeg.’

Dat is allemaal leuk en aardig, maar in de weken voorafgaand aan zijn openbaring, werkte hij nog wel als journalist bij een onafhankelijk station. En interviewde in die hoedanigheid ook tal van NPS-kopstukken. Heeft hij zich toen ingehouden en een kritische vraag maar niet gesteld? Alleen Telgt kan daar antwoord op geven. Veel luisteraars zullen nu echter vraagtekens zetten bij zijn intenties.

Telgt is niet de enige die voor deze drastische loopbaanverandering koos. Gelokt door geld of het vooruitzicht op een mooie politieke carrière, hebben veel journalisten de laatste jaren de overstap gemaakt naar een politieke partij of bij een overheidsinstantie een leuke baan gevonden. Dat is natuurlijk ieders goed recht, als je ook daadwerkelijk de journalistiek vaarwel zegt om iedere vorm of schijn van belangenverstrengeling te voorkomen. Er lopen echter ook heel wat mediawerkers rond die, soms in het geniep, bijhosselen voor ministeries of invloedrijke bedrijven. Dat valt best te begrijpen; de salarissen in de mediawereld zijn niet om over naar huis te schrijven. Maar een gezonde situatie is het niet. Als ‘afnemer’ van het nieuws weet u daardoor niet of dat nieuws echt onafhankelijk en objectief tot stand is gekomen, of dat er toch misschien een politiek geurtje en kleurtje aan hangt.

De stelling van deze maand luidt:

‘Journalisten die ook voor politieke partijen, lanti of bedrijven werken, kunnen niet serieus worden genomen’

Daarop kunt u tot 1 mei via parbode@gmail.com of hieronder reageren. Onder de mensen die reageren, wordt iedere maand het boek Saamaka van Menno Marrenga verloot, een bundel boeiende verhalen met prachtige tekeningen over het dagelijks leven aan de Boven-Suriname.

0

Gedeeld