Er is veel geschreven, verfilmd en tentoongesteld over de geschiedenis van de Europese Joden. Vaak gaat het over de Holocaust in de Tweede Wereldoorlog, toen miljoenen Joden door de nazi’s in concentratie- en vernietigingskampen werden vermoord. Maar ook voor die oorlog waren de Joden in Europa al meermaals het slachtoffer van vervolging en onderdrukking. In de zeventiende eeuw moesten de Sefardische Joden Portugal ontvluchten, en velen van hen belandden in Zuid-Amerika. Via Brazilië kwamen zij uiteindelijk in Suriname en op Curaçao terecht.
Na het ontstaan van bloeiende Joodse centra, zette in de negentiende eeuw de neergang in. Veel Joden trokken weer naar Europa of Amerika. Voor het eerst plaatst het Joods Historisch Museum in Amsterdam de ‘Joden in de Cariben’ in de schijnwerpers met een gelijknamige tentoonstelling. In de tentoonstelling, die door het Freek en Hella de Jonge Fonds en via de Stichting Likeminds door het Fonds voor Cultuurparticipatie wordt ondersteund, worden de bezoekers meegenomen op een reis door de tropen, waarin plantages, slavernij en vermenging van culturen een belangrijke rol speelden.
De tentoonstelling toont het leven van de Joodse gemeenschappen in Suriname, Brazilië en op Curaçao over een periode van vier eeuwen. Het legt een verband tussen het verleden en het heden aan de hand van individuele portretten. De geschiedenis van de Joden in de Cariben begon vierhonderd jaar geleden met gemeenschappen die zich in Suriname en op Curaçao settelden. De economische en religieuze vrijheden voor Joden waren in deze landen groot, en door hun wijdvertakte handels- en familienetwerken konden er bloeiende Joodse centra ontstaan.
In het onderdeel ‘Suri-Joods’ beschrijven Nederlanders van Surinaamse afkomst hoe de Joodse cultuur hun identiteit heeft beïnvloed. En hoe de Joodse Surinamers hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van ons land.
Lees verder in Parbode. Nu in de winkel!
Nu populair
