Lachen om de spoorlijn
Soms moet je maar om de capriolen van onze regeerders lachen. Onlangs hebben ze besloten de aanleg van de spoorlijn van Poelepantje naar Onverwagt ‘een klein jaar’ uit te stellen. Dat is natuurlijk niet de schuld van de regering, maar komt vooral door de voorwaarden die de beoogde geldverstrekker stelde, de Nederlandse ING Bank. Hilarischer moet het niet worden!
Het werd vorig jaar als het zoveelste en tegelijkertijd duurste luchtkasteel uit de hoge hoed van de regering Bouterse- Ameerali getoverd: een heuse spoorlijn voor het volk, tussen Paramaribo en Onverwagt. De Nederlandse spoorspecialist Strukton had een niet zo objectieve haalbaarheidsstudie uitgevoerd, ING Bank zou in de startblokken staan om de 130 miljoen benodigde euro’s even te lenen, dus alles was al min of meer in kannen en kruiken.
Bouterse gooide er in alle euforie nog een schepje bovenop door te verzekeren dat de eerste trams nog voor de verkiezingen van deze maand zouden rijden. Vrijwel niemand nam dat echt serieus. Een spoorlijn leg je immers niet binnen enkele maanden aan. Bovendien moeten honderden bewoners en bedrijven langs de Indira Gandhiweg gedwongen verhuizen. En daar hebben ze helemaal geen zin in.
Als ze al gedwongen zouden kunnen worden, dan kost dat de staat nog eens vele tientallen miljoenen extra aan compensaties en schadevergoedingen. Dus reed de eerste tram niet voor de verkiezingen. En volgend jaar ook nog niet, heeft raadsadviseur Eddy Jozefzoon schoorvoetend moeten toegeven. Hij is door Bouterse aangesteld als voorzitter van de commissie die het peperdure project moet trekken. Dat heeft hij ook lange tijd met verve en als een olifant in een porseleinkast gedaan. De lening van de ING Bank komt iets minder gemakkelijk los dan men had verwacht, zo legde hij aan de Ware Tijd uit.
Dat heeft alles te maken met de voorwaarden die de bank stelt. Zo had het bedrag van 130 miljoen euro in de onlangs goedgekeurde begroting van 2015 opgenomen moeten worden. Maar ja, dan zou De Nationale Assemblée zich daarover hebben moeten uitspreken en het is maar de vraag of daar voldoende steun voor te vinden was. Want probeer maar eens uit te leggen dat het geld nodig is voor een project dat zo weinig oplevert, dat het al moeite kost om alleen de rente die betaald moet worden over dat bedrag terug te verdienen.
De regering heeft volgens Jozefzoon bovendien andere financiële zorgen aan het hoofd, want er moet geld worden uitgetrokken voor de bouw van een nieuwe dijk bij Weg naar Zee. Hij vertelde niet dat diezelfde regering ook nog honderden miljoenen srd’s aan onbetaalde rekeningen heeft liggen en bijna geen cent meer in kas heeft om een spoorlijn aan te leggen.
Jozefzoon is een optimistisch mens en is eigenlijk wel blij met de vertraging. Ook hij beseft inmiddels dat je een spoorlijn niet zomaar eventjes aanlegt. ‘Aanvragen moeten in orde gemaakt worden, er moet nog een dieptestudie gemaakt worden, ontwerpen moeten besproken worden en we moeten nog gesprekken voeren met de bewoners van het project enzovoorts. Het project is veel uitgebreider dan alleen een spoorbaan’.
Toch fijn dat hij zich nu, waarschijnlijk als laatste in dit land, realiseert dat zo’n project best wel ingewikkeld is. Volgend jaar gaat het volgens hem wel echt gebeuren, tenzij er een andere regering komt die er geen zin in heeft. We zullen zien; voorlopig kunnen wij er alleen maar om lachen.