Langetabbetje was ooit een bruisende gemeenschap aan de Marowijnerivier. Een prachtige, mythologische plek. Tot het eerst de Binnenlandse Oorlog te verwerken kreeg en daarna werd overspoeld door goudzoekers. Goudzoekers die nu plaats moeten maken voor de Amerikaanse multinational Newmont. Daar leggen ze zich niet bij neer. “Het goud is van ons!”
De voormalige goudzoeker Johannes Joris (62) kijkt verschrikt naar de wijzerplaat van zijn gouden polshorloge. “Is het al zo laat? Snel, we moeten voortmaken!” Hij veert op en trekt de deur van zijn stenen woning dicht. Aan een raam prijkt een paarse verkiezingsposter van de Mega Combinatie, eentje uit 2010. “Ja, jarenlang heb ik op ze gestemd. Afgelopen mei niet meer, hoor”, klinkt het nog verontschuldigend.
We rennen honderd meter verderop, dwars door een fikse regenbui en langs een hok krijsende ganzen, naar het huis van kapitein Winni Afna. Een broer van Johannes. De kapitein heeft om zijn traditionele houten woning een stenen constructie met ijzeren dak opgetrokken, een grauwe overkapping die zorgt voor extra ruimte en beschutting. Vlak ernaast is een lage, overdekte buitenkeuken, waar de vrouw van de kapitein voorovergebogen kip en palepu (vruchten van de perzikpalm) staat te roosteren. Overal staan emmers, tonnen en tanks om het neerstromende regenwater op te vangen.
Het oude woongedeelte van de kapiteinswoning – oude bank-stellen, familiefoto’s aan de muur – heeft de ‘overkoepeling’ niet helemaal overleefd. Vlak achter de voordeur is een gat in de grond gegraven, en nooit meer dichtgemaakt. Er steekt een lange steunpilaar uit, die de moderne ijzeren dakplaten ondersteunt. Wie even niet oplet, riskeert in dit huis meteen een been te breken. Is het niet door in de veertig centimeter diepe kuil te donderen, dan door tegen de gigantische vrieskist aan te stoten die pontificaal middenin de woonkamer staat opgesteld.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
