Jarenlang is iedere weggebruiker angst ingeboezemd voor de flitspaal, waarmee snelheidsovertreders genadeloos op de gevoelige plaat kunnen worden vastgelegd. Onterecht, want de wet blijkt nog niet aangepast om de geflitsten te kunnen vervolgen. Het staat symbool voor het veelvuldige falen van onze politici.
Wie over onze wegen scheurt en een beetje oplet, herkent ze eenvoudig: de flitspalen. Fraaie wapens in de strijd tegen verkeersdeelnemers die de onweerstaanbare drang hebben om het gaspedaal dieper in te trappen dan wettelijk is toegestaan. Wie harder rijdt dan mag, wordt genadeloos op de foto gezet en krijgt thuis een fikse boete in de bus.
Het is wereldwijd een beproefd middel, dat aantoonbaar helpt om het aantal verkeersslachtoffers terug te dringen. Mede om die reden werden in 2010 flitspalen aangeschaft die vooral langs de Surinaamse wegen werden gezet die door automobilisten als racebaan worden gebruikt, zoals de Ringweg en de Dr. Sophie Redmondstraat. De wetgeving werd aangepast, dus niets leek Justitie meer in de weg te staan om overtreders af te straffen. Helaas bleek dat niet het geval.
Minister Edward Belfort zei zo’n twee jaar geleden dat het hier gebruikte model flitspaal eigenlijk niet meer voldoet aan de hedendaagse eisen. Beter iets dan niets, zou je denken. Maar er was nog iets anders: er haperde toch nog iets aan de wetgeving. Wat, zei hij er niet bij. Onlangs kwam de echte aap uit de mouw van korpschef Humphrey Tjin Liep Shie: de flitspalen zijn wel goedgekeurd als wettelijk meetinstrument, het strafvorderingssysteem is echter niet aangepast. Alleen opsporingsambtenaren zijn bevoegd een overtreding te constateren, flitspalen niet. En dus kan iedereen nog altijd met een gerust hart met 150 kilometer per uur langs een flitspaal scheuren.
Het is een typerend voorbeeld van hoe onze beleidsmakers en deskundigen zaken aanpakken. Er worden prachtige en vaak ook nuttige dingen verzonnen – zelfs al flink wat geld voor uitgetrokken – maar over de uitvoering heeft kennelijk niemand goed nagedacht. Voorbeelden te over. Zoals de bromfietscertificering: ooit bedacht door toenmalig minister Chandrikapersad Santokhi (VHP) van Justitie en Politie, daarna keer op keer in de ijskast gelegd. Anderhalf jaar geleden zouden de eerste certificaten toch echt eindelijk worden uitgereikt in Nickerie, maar dat werd vlak voor het moment suprême afgeblazen. De reden werd enkele maanden geleden pas duidelijk: ook hiervoor is de wetgeving niet aangepast. Ofwel, iedereen heeft weer zitten slapen.
Het is een manier van werken die eerder regel is dan uitzondering. We krijgen een tramlijn van 130 miljoen euro, die vorige maand zelfs al deels gereed had moeten zijn. Uhm, nee, toch niet, we zijn vergeten de financiering op tijd in orde te maken, te praten met de bedrijven en bewoners die moeten verkassen, en we hebben nog wat andere zaken over het hoofd gezien. Dus nu komt het eerste stukje rails er pas eind 2016 te liggen. Zegt men.
De verlenging van de Ringweg tot aan Weg naar Zee, een hypermoderne nieuwe snelweg naar Zanderij, een verbod op het gebruik van kwik bij de goudwinning, bruggen over de Corantijn en de Marowijnerivier, een anti-corruptiewet, sociale woningbouw en ga zo maar door. Het had er anno 2015 allemaal moeten zijn, maar niets van dat alles is gerealiseerd – omdat er vooraf niet goed over is nagedacht. De nieuwe regering kunnen we maar één advies meegeven: bezint eer gij begint! Dan komt er van alle mooie plannen misschien eens iets terecht.
Nu populair
