Gunnar Gullit – Een architect kan het verschil maken
Gunnar Gullit keerde zo’n tien jaar geleden terug naar zijn geboorteland en is directeur van Aurora Architects, een Surinaams architectenbureau met internationale roots. Wat wil hij met zijn architectuur bereiken, en hoe beweegt de architect zich in een land waar zelfbouw eerder regel dan uitzondering is? “Soms moet ik vechten voor mijn ontwerp.”
Op het kantoor van Aurora Architects aan de Kromme Elleboogstraat heerst een rustige sfeer. De inrichting is strak vormgegeven, functioneel vooral. Bij binnenkomst valt direct een
grote, uitnodigende gesprekstafel op. Daarachter een bureau dat is afgeschermd met dubbele computerschermen en, ongetwijfeld om het werktempo hoog te houden, versgemalen koffie binnen handbereik. De foto’s aan de wand verraden dat gebouwen hier een belangrijke rol spelen. Exclusieve villa’s, eigentijdse ecologische resorts, modern en fris ogende bankgebouwen, opvallende sociale woningbouw, maar ook een foto van het sfeervolle, intieme interieur van The Edge Bar in Torarica en 3D-tekeningen van enkele modeltypen woningen.
Gunnar Gullit is een opvallende verschijning met zijn twee meter lengte en kale kop. Nog geen jaar nadat hij in 1972 in Paramaribo wordt geboren, verhuizen zijn ouders naar Nederland. Veel herinneringen aan zijn geboorteland heeft hij dan nog niet. Pas wanneer hij in 1996 tijdens zijn opleiding Bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft kiest voor een stage in Suriname, ervaart Gullit voor het eerst echt de Surinaamse cultuur en natuur. En dat was liefde op het eerste gezicht. Het land zou hem niet meer loslaten. Samen met zijn studiegenoot Christian Smith, met wie hij later in Suriname jarenlang zal samenwerken aan verschillende projecten, werkt hij drieënhalve maand als stagiair. Gullit keert terug naar Nederland om zijn studie af te maken en doet bij Van Heerden & Partners architecten in Den Haag zijn eerste werkervaring op als projectmanager en architect. Dat zijn toekomst als architect uiteindelijk aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zal liggen, weet hij dan nog niet. Maar Suriname blijft aan hem knagen.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.