Ooit was het een vast zomerritueel, voor journalisten een dankbaar onderwerp om de krantenkolommen mee te vullen en iets waarmee de klok gelijkgezet kon worden: de ruzies, het gedoe en het ongegeneerde moddergooien dat jaarlijks in alle hevigheid losbarstte wanneer de start naderde van Kwakoe, tegenwoordig bekend onder de officiële naam ‘Kwaku Summerfestival’. Met name de edities van 2011 en 2012 voldeden wat dat betreft aan alle verwachtingen. In die zin dat Kwakoe in 2011 in zijn geheel werd afgelast en in 2012 zelfs het gerucht ging dat Desi Bouterse de portemonnee had getrokken om een financieel geschil glad te strijken.
Maar hoe anders is de situatie tegenwoordig. Sinds 2013 staat het festival onder leiding van Ivette Forster en Vincent Soekra aan de ene zijde en Frans de Vries aan de andere zijde, ook verantwoordelijk voor onder andere het Keti Koti-festival in het Amsterdamse Oosterpark. Dat hierdoor een blank gekleurde man medeverantwoordelijkheid draagt voor een van oudsher Creools-Surinaams feest, was voor Kwakoe-veteraan Emile Esajas nog een reden om Forster en Soekra uit te maken voor redimusu’s, maar sindsdien is er eigenlijk geen grootschalige dyugudyugu rondom Kwakoe meer waargenomen.
Logisch ook, want niemand kan ontkennen dat sinds Forster en Soekra leiding aan Kwakoe geven, het festival een transformatie heeft ondergaan van een rommelig wespennest naar een professioneel festival dat aan de maatstaven van 2015 voldoet. Kwakoe kent sinds lange tijd een degelijke financiële basis, innoveert en probeert bezoekers te binden door meer te bieden dan alleen eten en gezelligheid. Ja, men dient tegenwoordig entree te betalen, en daar is kritiek op, maar de prijs is laag en het is een noodzakelijk kwaad om het voortbestaan van Kwakoe te garanderen.
Koop voor meer informatie nog snel de Parbode van deze maand!
Nu populair
