‘Mensen met een beperking mogen zichzelf bevredigen.’ Deze blijde boodschap stond op de voorpagina van de Ware Tijd van dinsdag 23 juni jongstleden. Een blijde boodschap die bij mij echter vooral boosheid oproept.
Van wie mogen mensen met een beperking bovengenoemde handelingen wel verrichten? Dat mogen ze van theoloog Leendert Pocorni, van dokter Wim Bakker, van August Boldewijn namens de Dovenvereniging en van pandit Rob Sitaldien. De pandit heeft echter een voorbehoud: ‘zolang de handeling niet onrechtvaardig is en we niemand schaden’. Denkt u daar maar eens rustig over na en laat ons vooral weten of u eruit bent gekomen. Wij zijn er in ieder geval nog niet uit.
Het mag dus, en die verlossende woorden werden gesproken op een discussieavond over zelfbevrediging, georganiseerd door de Nationale Stichting voor Blinden en Slechtzienden in Suriname (NSBS). Directeur Natasia Hanenberg-Agard vond het een gedurfd onderwerp en had er aanvankelijk niet veel zin in. Maar toch gedaan, flinke meid hoor, die Natasia!
Ik wilde na dit bericht direct de hand aan mezelf slaan. Immers, als mensen met een beperking het mogen, dan mag ik het ook. Maar bij verder lezen, bleek dat de discussie ging over mánnen met een beperking die geen partner hebben en die ‘in een slechte financiële situatie verkeren’. Aldus nog steeds de Ware Tijd. Het gaat dus over mannen die zonder partner en zonder geld zitten, maar er wel een seksuele behoefte op na houden. Je moet maar lef hebben! Hoe het staat met de vrouwen die een beperking hebben, of die allemaal voorzien zijn van een partner, of allemaal veel geld hebben; wat dat betreft worden we mooi in het ongewisse gelaten. Waarschijnlijk hebben ze allemaal geen seksuele behoefte, dat zal het zijn.
Nieuwsgierig geworden? Koop dan nog snel de Parbode van augustus!
Nu populair
