Moeder Natuur heeft ons de laatste tijd behoorlijk beziggehouden en de stuipen op het lijf gejaagd. Maar wie is verantwoordelijk voor de schade? Moet lanti daarvoor opdraaien, of is die voor rekening van de slachtoffers zelf?
Ook wie de hozen niet zelf aan den lijve heeft ondervonden, kan de sibibusi’s en windgevolgen van het natuurgeweld niet zijn ontgaan. De televisiebeelden spraken boekdelen. In juni was Paramarino-Noord de pineut, in juli leek het alsof er een bom was gevallen in delen van vooral Zorg en Hoop en omgeving. Terwijl de zinkplaten nauwelijks waren neergestreken alsof het papieren vliegtuigjes waren, verdrongen de getroffenen zich voor de microfoons en camera’s van toegesnelde mediawerkers, om zich hardop af te vragen wat de overheid voor ze zou doen. Want zij waren slachtoffer en hadden geen geld om alle schade aan hun woning, auto en ander have en goed te laten herstellen.
Maar het is wel vreemd om direct van lanti verwachten om over de brug te komen. Je ziet en hoort het wel vaker bij andere grote en kleine, al dan niet persoonlijke rampen. Vooral na een woningbrand roept de eigenaar vaak dat er steun moet komen vanuit de overheid. En als die er uiteindelijk niet komt, wordt via het televisieprogramma In de branding hulp gevraagd aan goedgelovige burgers en het bedrijfsleven, of een traantje weggepinkt in 1 voor 12.
Nooit wordt echter gevraagd waarom men het huis en inboedel niet heeft verzekerd. Sinds enkele jaren kun je je in ons land ook verzekeren tegen schade door natuurgeweld. Er worden zelfs speciale dakverzekereringen aangeboden, met het toenemende aantal rukwinden en windhozen geen overbodige luxe. Maar bijna niemand sluit die af, waarschijnlijk onder het mom van ‘mij overkomt zoiets niet’. En daar sta je dan, als het je toch overkomt.
Bij natuurrampen doet de overheid, via het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbestrijding (NCCR) meer dan voldoende. Ze zijn er altijd als de kippen bij om de eerste nood te lenigen, puin te ruimen, en waar mogelijk wat materiaal beschikbaar te stellen en provisorisch de ergste schade te herstellen. En voor wie echt geen dak meer boven het hoofd heeft en nergens terecht kan, wordt zelfs tijdelijk vervangende opvang geregeld. Meer mag je van een overheid niet verwachten.
Wel ligt er een schone taak voor het ministerie van Openbare Werken om de bouwvoorschriften te verscherpen. Er ligt weliswaar een advies om nieuwe daken te bevestigen met schroeven in plaats van met spijkers, maar een verplichting is dat niet. Het zou een hoop leed en kosten kunnen voorkomen. En misschien kan men met de scholen beginnen, want die daken vlogen er bij de windhoos van juli als eerste af.
Nu populair
