Nog ruim een maand te gaan voor de verkiezingen in Argentinië. Het Zuid-Amerikaanse land dat van de ene economische boom in de andere economische crisis valt, dat in de clinch ligt met schuldeisers en regelmatig failliet dreigt te gaan. Het land dat flirt met linkse regimes maar ook China verwelkomt, waar politiek hand in hand gaat met corruptie en populisme en dat een lastige partner is binnen regionale verbanden, zoals de Mercosur. Er is maar één Argentinië, zoveel is zeker.
Veel onzekerder is de toekomst van Argentinië. Het land gaat gebukt onder een torenhoge inflatie, economische groei is er nauwelijks meer, de corruptie tiert welig en de politiek is verdeeld. Wie de verkiezingen op 25 oktober gaat winnen, is nog maar de vraag. Na de heerschappij van het ‘Kirchnerismo’– eerst Néstor Kirchner, de in 2003 aangetreden en op zestigjarige leeftijd aan een hartstilstand overleden ex-president, en daarna zijn vrouw en huidig president Cristina Fernández de Kirchner – ligt de weg open voor meerdere kandidaten van Peronistische huize en van conservatieve zijde.
Het Peronisme heeft wel vaker diverse facties gekend en is ideologisch zeer flexibel. De aanhangers van Cristina Fernández hebben zich verenigd in het Frente para la Victoria (Front voor de Overwinning), dat wordt aangevoerd door Daniel Scioli, die onder het presidentschap van Néstor Kirchner de functie van vicepresident bekleedde en nu de gouverneur is van de provincie Buenos Aires.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
