Ik was nog niet eens op deze wereld toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd. ik zag pas ruim tien jaar later het levenslicht, en daarna duurde het nog een jaartje of zeven voordat ik met Sranan kennismaakte. Met dank aan mijn ouders, die vanuit Nederland het avontuur wilden opzoeken in de exkolonie. voor maximaal twee jaar, zeiden ze, maar we zitten er nu nog steeds. eerlijk gezegd ben ik daar blij om, ik zie mezelf echt niet in dat koude kikkerlandje zitten.
Wat ik mij nog kan herinneren van toen wij hier net waren, was dat we regelmatig in de rij moesten staan voor brood, melk of bij de benzinestations. De winkels waren schaars ingericht; er was een tekort aan alles. Achteraf gezien vraag ik me af wat mijn ouders destijds heeft bezield om hier naartoe te verhuizen. en dat de man die verantwoordelijk was voor de staatsgreep in 1980 dertig jaar later gekozen zou worden tot president, had niemand kunnen denken.
Hoewel ik hier al ruim twintig jaar woon en mij van top tot teen Surinamer voel, bezit ik nog steeds de Nederlandse nationaliteit. ik heb dus geen stemrecht. Gelukkig ook maar, denk ik iedere keer wanneer mijn landgenoten naar de stembus mogen, want op wie zou ik moeten stemmen? Het is één pot nat, met corruptie, vriendjespolitiek en zelfs politici die een strafblad hebben. Dus in dat licht is het eigenlijk niet zo vreemd dat Bouterse president heeft kunnen worden.
Als kind merkte ik niet zo veel van de ontwikkelingen in het land, behalve als er een schaarste was of de scholen dichtgingen door stakingen. vooral tijdens de periode-Wijdenbosch had sociale onrust een behoorlijke impact op mijn onbezorgde leventje. toen nam het volk het niet voor lief dat het land ten gronde dreigde te worden gericht, met alle gevolgen van dien.
Maar in elk land is wel eens iets, dus ik prijs mijzelf gelukkig hier te zijn. ik hoop ondertussen wel, misschien tegen beter weten in, dat we veertig jaar na de onafhankelijkheid wat volwassener zijn geworden en dat politici nu eindelijk eens echt hun best gaan doen om Suriname op een hoger niveau te krijgen. Maar uiteindelijk zullen we het als volk vooral zelf moeten doen.
Nu populair
