De politieke rol van Paul Somohardjo is vrijwel uitgespeeld na de voor Pertjajah Luhur desastreus verlopen verkiezingen van 25 mei vorig jaar. Een deel van zijn ooit hondstrouwe achterban lust hem niet meer, medekopstukken hebben hun heil bij andere partijen gezocht. Toch lijkt Somohardjo de enige te zijn die niet inziet dat hij beter het veld kan ruimen om de ondergang van zijn partij tegen te gaan.
Somohardjo heeft of een vreemd gevoel voor humor, of hij heeft iedere realiteitszin verloren. Dat kan geconstateerd worden naar aanleiding van zijn recente opmerking ‘Een regering zonder de PL heeft altijd problemen’. Want, zo stelde hij: ‘het volk heeft vertrouwen in Pertjajah Luhur en wij zullen dat vertrouwen niet beschamen’. Het werkt in ieder geval op de lachspieren, want in alle regeringen waarvan Pertjajah Luhur deel uitmaakte, ontstonden er juist problemen dankzij die partij.
Dat was al zo onder president Ronald Venetiaan, die kotsziek werd van zijn coalitiepartner. Vooral het gesjoemel op het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond en Bosbeheer onder leiding van PL’er Michael Jong Tjien Fa bezorgde het staatshoofd slapeloze nachten. Er kon volgens hem geen druppel meer bij in de overvolle emmer, maar toen het water erin bleef stromen, had hij niet de moed om in te grijpen uit vrees dat dit het einde van zijn regering zou inluiden. Toen Pertjajah Luhur na de verkiezingen van mei 2010 zijn oude partners van het Nieuw Front de rug toekeerde en op de valreep met de NDP ging meeregeren, werd president Bouterse geconfronteerd met de capriolen van Somohardjo. Hij slikte het lang, maar vond het in april 2014 uiteindelijk welletjes en smeet PL uit de coalitie. Dat Bouterse daarmee nog maar een minimale meerderheid in het parlement overhield, deerde hem niet.
Samenwerken met Somohardjo is dus een garantie voor het vragen om problemen. Ook binnen zijn eigen partij is dat zo, reden voor de gekozen parlementsleden Raymond Sapoen en Dipakkoemar Chitan om na de verkiezingen van 25 mei 2015 de partij te verlaten en de kant van Bouterse te kiezen. En met vijf zetels was PL er al bekaaid afgekomen, zeker als je dat afzet tegen de tien zetels die Somohardjo voor de stembusstrijd zeker wist te gaan halen. De bittere juridische strijd over het vertrek van het duo, die nog steeds aan de gang is, doet de partij ook geen goed.
Misschien had Somohardjo er de afgelopen jaren beter aan gedaan zich sec te concentreren op zijn politieke bezigheden en de wensen van zijn partijleden en achterban, in plaats van allerlei zaakjes en stichtingen op te zetten en activiteiten zoals kinderdagfeestjes en missverkiezingen te organiseren. Dat hij geen zakelijk talent heeft, is inmiddels wel duidelijk. Zoals met de ‘Volkswinkels’ is gebleken. Daar loopt het niet echt storm, dus wellicht zei hij daarom dat er in ons land beter niet geëxperimenteerd kan worden ‘met het verbouwen van producten waar we geen ervaring mee hebben, zoals uien of knoflook’. Dan zou hij zijn eigen geïmporteerde uien en knoflook helemaal niet meer aan de straatstenen kwijt kunnen. Want Somohardjo zegt nooit iets zomaar, zo heeft de ervaring geleerd. Hij hanteert altijd een dubbele agenda die ervoor moet zorgen dat hij er beter van wordt.
Zijn achterban begint dat eindelijk ook in te zien, waardoor het einde van PL een kwestie van tijd lijkt te zijn. Maar verwacht niet dat de leider met politiek pensioen gaat, daar is hij te koppig voor. Hij kan altijd weer een nieuwe partij op poten zetten, dat heeft hij immers al zo vaak gedaan. Het zal een lange en pijnlijke zwanenzang voor hem worden.
Nu populair
