Bloemendaal We hebben inmiddels goes solar! al zonneboilers, zowel op ons eigen huis als op de appartementen, maar we willen helemaal op zonneenergie overstappen. Deels vanwege de energietarieven die nu en in de toekomst alleen maar spectaculair zullen stijgen, maar deels ook omdat we nu echt eco willen worden (en dan niet het eco van Eco Resort, want daar slaat het voorvoegsel op economisch = goedkoper dan torarica). Dus hebben we ons hele dak laten verstevigen.
De huidige regering liet doorschemeren dat door haar toedoen al die panelen en accu’s wellicht invoerrechtenvrij zouden mogen worden geïmporteerd, maar een rondje bellen met alle mogelijke douaneen belastingdiensten leerde me dat die wet allang bestond! Al sinds 1996! (WWW.DNA.SR, artikel 39, lid 1 M). Volgens de beambten hoefden wij alleen maar een verzoek tot vrijstelling plus een pro-formafactuur in te leveren bij de tamarindelaan. Zo gezegd zo gedaan. fout, want die vrijstelling is alleen op het Kerkplein te verkrijgen (Indirecte Belastingen). Dus nog een setje gemaakt en óp naar mevrouw oerajakana op het Kerkplein. Daar bleek dat we nog behoorlijk wat ‘onderliggende stukken’ ontbeerden: uittreksel KKf, ja, dat had ik ook nog wel kunnen bedenken. Maar dan: een Verklaring van Registratie van de Inspecteur der Directe Belastingen én een Verklaring van geen Bezwaar van de ontvanger der Directe Belastingen. Mijn maag kromp samen, een confrontatie met het Surinaamse belastingsysteem: maak dan je borst maar nat!
En ja hoor, eenmaal op het hoofdkantoor begon de warboel-carrousel direct weer te draaien. Een fictieve belastingschuld uit 2004 van srd 30.000, waartegen door onze accountant al zo’n keer of vier bezwaar was aangetekend, maar die ons als een hebi blijft achtervolgen, plus een aangifte over dit jaar van maar liefst 18.000 srd (wie had die aangifte dan gedaan, waar stond onze handtekening, hoe kwamen ze aan dat bedrag?). Dus van een Verklaring van Geen Bezwaar kon geen sprake zijn. op naar kantoor Mahonylaan, om nóg eens bezwaar te maken tegen onze hebi. Dat mocht handgeschreven – op een papiertje dat we tezamen met een heel pak printvellen bij Sanousch aan de overkant haalden en in de auto uitschreven.
En dan de aanslag van dit jaar. Koortsachtig werkte Anoeska de dagen daarop om alles in orde te maken zodat we de oB tot november konden afhandelen. Dan zouden ze toch wel tevreden zijn? Eerst naar de bank, daarna naar de cambio en op een mooie donderdag vorige week gingen Anoeska en René met een bom duiten op zak samen ten strijde. Er stond een lange rij voor de kassa, maar lange rijen zijn we hier wel gewend. Eindelijk waren ze aan de beurt. Ze mochten de loonbelasting van dit jaar betalen, maar de oB? nee, dat moest maar met een cheque (en wij werken niet met cheques), dat geldbedrag was veel te groot. Dus, licht briesend, naar de balie. nu werden ze verwezen naar een kamertje, waar ze te horen kregen dat de loonbelasting 2014 nog niet betaald was. René ontplofte! Want die had hij namelijk hoogstpersoonlijk vorig jaar op het districtskantoor overgedragen. Ja, dan moest hij maar naar de afdeling loonbelasting boven in het gebouw. René, nu oververhit, weigerde stelselmatig waarop een belastingdame naar boven snelde en terug kwam met de mededeling dat het geld inderdaad was overgemaakt, maar dat de aangifte kennelijk niet was meegekomen uit het district. hun probleem – niet het onze.
Goed, en dan nu de oB. Een hele zak met geld. Dat maakte het personeel zenuwachtig, dus of Anoeska de deur dicht wilde doen? Maar die sloot niet, waarna er een heuse bewaker voor die deur werd gepost. En er kwam een telmachine aan te pas, waar al die biljetten doorheen moesten. Zo. Eindelijk betaald! Dan zijn we nu toch af van die spookaanslag van 18.000? nou nee, want het betrof een aanslag over de maand januari, niet over het hele jaar… Maar wie dat bedrag dan ooit ingevuld had? Wij toch zeker niet, want dan zouden we hebben verwacht dat we in die maand (nota bene op ons resort de stilste maand van het jaar) maar liefst srd 255.000,00 (zo’n slordige 56.000,00 euro) zouden gaan verdienen (Anoeska: ‘Ben je nou gek of kan je niet helpen?!).
Enfin, de oB was nu tenminste betaald. Alleen moest Anoeska nu weer naar de kassa voor haar 25 srd wisselgeld en voor de kwitanties. En eindelijk, terug in het kamertje (het ‘Zweethok’) kregen mijn dappere ridders dan hun Verklaring van Geen Bezwaar, de blijdschap kon niet groter zijn! Dus terug naar het Kerkplein. Waar een mevrouw enthousiast te hulp schoot: ‘Ah, de aanvraag van Mi Gudu! We hebben uw Verzoek Vrijstelling al in behandeling genomen hoor, het wachten was alleen op de onderliggende stukken, nu hebben we alles compleet. Volgende week mag u ons al bellen, ik verwacht de zaak binnen twee weken rond te hebben. Dan kunt u fijn uw panelen bestellen….’ Want de Belastingdienst heeft vele gezichten, en dat van Kerkplein is nou net het gezicht dat je het liefst zou willen zoenen!
Nu populair
