Zeg ‘water’ en ‘deskundige’, en het kan bijna niet anders of de naam van professor Sieuwnath Naipal komt naar boven. Om precies te zijn: professor, doctor, ingenieur Naipal, hoogleraar Klimaatverandering en Water, verbonden aan de studierichting Infrastructuur van de Faculteit der Technologische Wetenschappen van de Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS of Adek).
Veel mensen kennen de 57-jarige hydroloog inmiddels wel. Is het niet vanwege zijn project om de kust bij Weg naar Zee te beschermen, dan hebben ze wellicht van hem gehoord als de professor met het heilige geloof in de kracht van de mangroveplant als beste bescherming voor de Surinaamse kust. Of ze hoorden over hem in het kader van het Tapajai-project, dat president Bouterse uiteindelijk – na Naipals uitleg – heeft afgeblazen, of misschien vanwege de mini-waterkrachtcentrale in de Beneden Tapanahonyrivier. Maar wat weten we verder over deze waterdeskundige?
Hoewel de indruk soms ontstaat dat Naipal vooral een praktijkman is omdat hij zo nauw betrokken is bij een aantal onderzoeksprojecten, staat de theorie bij hem wel voorop, legt hij uit. ”Ik gebruik de natuur als klankbord, om te kijken of die niet verstoord wordt door mijn handelen. De natuur is daarmee mijn belangrijkste en grootste laboratorium. Maar ik kan ook urenlang op een stoel zitten studeren of schrijven. In de wetenschap gaat het om de conversie van theorie naar praktijk. Wat doet de student/wetenschapper met de kennis? Je komt studeren om daadwerkelijk een bijdrage te leveren, en niet om te studeren vanwege het studeren. Het gaat erom dat je de stap neemt, of in staat bent de stap te nemen, om die vertaling van theorie naar de praktijk te maken.’’
Parbode sprak hem uitgebreid over zijn jeugd, zijn werk, de wetenschap en natuurlijk over water en het immens grote belang daarvan voor Suriname en de rest van de wereld.
Nu populair
