Ruim drie jaar nadat de vredesbesprekingen tussen de Colombiaanse regering en de guerrillagroep FARC van start zijn gegaan, is er nu een vredesakkoord in zicht. Een akkoord is wel een voorwaarde, maar nog geen garantie voor werkelijke vrede. De twee grootste struikelblokken zijn de armoede en wetteloosheid op het platteland en de toename van criminele bendes, die de plaats dreigen in te nemen van de rebellen en de paramilitairen.
Het gewapende conflict in Colombia heeft ruim vijftig jaar geduurd en is een van de langstlopende conflicten op het continent. In deze periode zijn er veel wreedheden begaan door zowel de FARC als het leger, de paramilitairen en de politie. Er vielen meer dan 220.000 doden, tienduizenden zijn vermist en maar liefst zes miljoen mensen zijn ontheemd geraakt, volgens cijfers van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigde Naties (UNHR).
De vredesonderhandelingen tussen de Colombiaanse regering en de rebellen van de FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia – Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia) zijn in december 2012 begonnen in de Cubaanse hoofdstad Havana. Met de nodige strubbelingen en onderbrekingen zijn eind vorig jaar deelakkoorden gesloten over belangrijke agendapunten, zoals landhervorming en plattelandsontwikkeling, einde aan illegale drugshandel en deelname van de FARC aan het politieke leven. Inmiddels is ook een voorlopige overeenstemming bereikt over een ander omstreden punt: de genoegdoening voor de slachtoffers van het geweld en de vervolging van de daders, zowel aan de zijde van de guerrilla als aan de zijde van de militairen en paramilitairen.
Eind vorig jaar lieten beide partijen weten dat eind maart 2016 een akkoord zou worden getekend, hoewel de FARC snel daarna meldde dat er wellicht meer tijd nodig zou zijn. Het laatste punt is de beëindiging van het conflict en de ontwapening van de FARC. Vervolgens wordt het akkoord in een referendum voorgelegd aan de Colombiaanse bevolking.
Lees verder in Parbode.
Nu populair
