Dat de zoektocht naar mijn Hindostaanse voorouders zo enerverend zou worden, kon ik niet vermoeden toen ik op Zanderij de vliegtuigtrap afliep, de zwoele avond in. In Nederland was het laatste jaar het idee geboren op zoek te gaan naar mijn roots. Op zoek naar sporen van mijn grootouders.
Waarom ben ik op zoek naar mijn Hindostaanse voorouders, en waarom nu? Mijn vader is al meer dan tien jaar geleden overleden. Is het omdat ik dadi [oma, red.] ga worden? Omdat ik, zoals Anil Ramdas beschrijft in zijn boek Zonder liefde valt best te leven, ook ‘lijd’ aan het derde generatie-syndroom? Belangrijk is dat ik antwoorden vind, in archieven in Paramaribo. En het zoeken is goed te combineren met mijn tweejaarlijkse familiebezoek.
Een probleem waar ik in Nederland tegenaan liep, is het ontbreken van het familieboekje van mijn vader. Want daarin zouden zijn vader en zijn moeder staan vermeld. Zijn deze grootouders in Suriname geboren? Of zijn ze emigranten uit Brits-Indië en hebben ze een contractnummer? Navraag in de familie naar het boekje levert bijval op en beloftes om te gaan zoeken, maar geen document.
Lees hoe de zoektocht verloopt, deze maand in Parbode!
Nu populair
