In 2015 mocht Elly Purperhart (83) een boek over haar leven in ontvangst nemen. Vooral de vele voorvallen die zij meemaakte als duman passeren in deze biografie de revue. “Een Duitse dominee zei eens tegen mijn moeder dat ik een bijzonder kind was. Mijn moeder begreep dit niet. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik openbaringen.” De openbaringen die zij kreeg, konden haar familieleden niet begrijpen. Zij dachten dat Elly nog jong was en onzin sprak. “Mijn ouders besteedden er niet veel aandacht aan. Maar toen ik ouder werd, den bigisma b’o taki te y’e kisi ferstan, toen realiseerde ik mij dat ik een gave had.”
Tijdens haar werk als duman heeft Elly veel meegemaakt. Leuke en minder leuke dingen. “In dit werk zie je hoe gemeen de mens tegen een ander kan zijn. De mensen die bij mij kwamen, hadden veel geloof in mij. Ik moest hen bevrijden van hun problemen. Een jongedame kwam een keer naar mij toe en vertelde mij dat zij bang was dat iemand iets voor haar gezet had. Mi kot’ wan luku en toen zag ik dat het niet voor haar was. Iemand waar zij mee samenwerkte, kwam met een hebi naar het werk om een hogere positie te krijgen. En toevallig was het ding met haar meegekomen. Zij bracht mij met toestemming van haar werkgever naar haar werkplek, en daar begon ik de plaats in te zegenen. Plotseling vloog een ruimte in brand, de ruimte waar dat ding zich manifesteerde. Met een brandblusapparaat hebben zij het gelukkig snel kunnen blussen. Hierna had zij nooit meer last.”
Nieuwsgierig geworden? Lees het hele verhaal dan in Parbode. De juni-editie ligt nog net in de winkel…
