Patrick Spalburg
Leeftijd: 48
Functie: kok en cateraar
Hoe ziet je werkdag eruit?
“Na mijn jongste naar school te hebben gebracht, doe ik boodschappen en werk aan de planning van opdrachten. Als ik op locatie een buffet of grillmenu moet verzorgen, dan ben ik daar minstens twee uur van tevoren aanwezig om mijn keuken op te zetten. ook als ik bij mensen thuis een vijfgangendiner moet verzorgen, moet ik daarvoor de tijd uittrekken.”
Hoe ben je aan deze baan gekomen?
“tijdens mijn studie Informatica in Nederland vond ik een bijbaantje als afwasser in een restaurant. Zij hebben een koksopleiding voor mij betaald. Na enkele jobs bij verschillende cateringbedrijven heb ik ongeveer 8 jaar als chef-kok van een restaurant gewerkt. Dus ik ben met genoeg ervaring naar Suriname gekomen, en opende een broodjeszaak aan de Domineestraat. toen is het balletje gaan rollen.”
Wat is het leukste aan je werk?
“om seated dinners te organiseren die ik mooi en luxueus aankleed, liefst op een aparte locatie zoals Brownsberg of Afobaka. Het is misschien tegenstrijdig, maar ik vind het leuk om lekkere hapjes te serveren in het bos. Ik hou ook van experimenteren. Dingen in een ander jasje plaatsen, zoals Surinaams eten op z’n Europees. Smaak is belangrijk en het moet er ook leuk uitzien.”
En wat het vervelendste?
“Het lange staan tijdens het werk geeft mij af en toe rugpijn. Ik probeer dat te verhelpen door steunzolen en klompen te dragen en een rugband te gebruiken.”
Welke eigenschappen moet je hebben om dit werk te kunnen doen?
“Je moet stressbestendig zijn en overzicht hebben. Je moet kunnen plannen, niet alleen kunnen koken. En weten welke boodschappen je wanneer doet, en hoe je die opslaat. Verder moet je je in de gasten kunnen verplaatsen. Hoe zou je als gast bediend willen worden of het feestje georganiseerd willen hebben?”
Wat is het vreemdste dat je hebt meegemaakt tijdens het werk?
“tijdens een rally moest ik op locatie het eten verzorgen. Met mijn team heb ik al het eten en benodigde apparatuur ingeladen in een busje en ik ben op tijd vertrokken. We zijn echter nooit aangekomen. We waren verdwaald en hebben ongeveer zes uur door bos gereden. Al het materiaal in de bus rammelde en de banden moesten het ontgelden. onderweg zijn we zelfs de beschermplaat aan de onderkant van de bus kwijtgeraakt. We zijn blijven rondrijden tot we iemand tegenkwamen die we kenden en hebben hem gevolgd om eruit te komen. Het had geen zin meer om het eten te verzorgen en zijn richting huis gegaan. Nu kan ik er wel om lachen, het was een aparte ervaring.”
Ben je tevreden over je salaris?
“Ja hoor, al kan het natuurlijk altijd meer. Het is wel even afwachten met de situatie in Suriname, want als mensen het niet meer kunnen betalen om te feesten, dan houdt het voor mij ook op.”
Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben in je werk?
“Misschien wil ik een klein restaurant hebben, eentje waarbij ik persoonlijk met de gasten kan omgaan.”