In 2015 was het tweehonderd jaar geleden dat Napoleon definitief werd verslagen in de Slag bij Waterloo. Dit feit werd het hele jaar door in verschillende West-Europese landen herdacht. Het was één groot geromantiseerd festijn, met de nadruk op de westerse perikelen en de westerse overwinnaars. De rol van de Cariben en de zwarte generaals L’ Ouverture en Dumas bleven echter buiten beschouwing
Napoleon en zijn nederlaag bij Waterloo werden vorig jaar uitgebreid herdacht in WestEuropa. Er waren tentoonstellingen, talkshows, marsen, re-enactments en een vloedgolf aan boeken over zijn leven en carrière. Ook Nederland deed mee aan deze herdenking. Napoleon had eerst hun schatkist leeggemaakt, vervolgens hun republiek tot vazalstaat gemaakt, deze daarna opgeheven en zijn broer tot hun koning uitgeroepen (1806-1810). Zij waren dan ook blij toen hij definitief werd verslagen. En ze waren nog veel blijer toen op het congres van Wenen (1814) werd besloten dat hun land samen met België een koninkrijk moest vormen, als buffer tegen nieuwe plannetjes van de Fransen. Nederland had dus alle reden voor een feestelijke herdenking.
Hoewel Napoleon was verslagen, werd hij bij al deze herdenkingen voornamelijk toch positief gewaardeerd. Hij werd overal verbeeld als een groot staatsman en strateeg die het aanzien van de wereld had veranderd. Overal waar hij voet aan de grond had gezet, had hij het volk bevrijd van het juk van de elites. Geen standenmaatschappijen meer, maar meritocratieën met een modern ambtenarenapparaat, moderne, uniforme wetgeving, dienstplicht en nog veel meer. Hij bevrijdde zelfs de Joden van hun eeuwenoude beperkingen.
Verder lezen? Koop dan nu de Parbode. Nog tot eind deze maand in de winkel en daarna verkrijgbaar via de redactie.
Nu populair
