Aan boord bij MAF Suriname: Vliegen voor levens – Parbode Sneak Peek
Slangenbeten, pistoolschoten, kettingzaagverwondingen en hoogzwangeren aan boord. Daar waar wegen en ziekenhuizen ontbreken, vliegt de christelijke zendingsorganisatie Mission Aviation Fellowship (MAF) Suriname binnenlandbewoners in nood naar Paramaribo. Onlangs nam directeur en piloot Andy Bijkerk Parbode mee tijdens een emergency flight naar het verafgelegen Triodorpje Amatopo aan de Corantijnrivier.
Er is weinig informatie en weinig tijd. Een van de drie vliegtuigjes van MAF staat al gereed in de hangaar, dat straks 320 kilometer heen, en dezelfde afstand terug zal vliegen tussen Zorg en Hoop en Amatopo. Een dorp waar slechts een paar inheemse families wonen en minimale medische zorg beschikbaar is. Het enige wat Bijkerk weet is dat een dorpsbewoner ernstige brandwonden heeft opgelopen en zo spoedig mogelijk naar het ziekenhuis in de stad moet. Zonder het vliegverkeer zou de binnenlandbewoner verstoken zijn van spoedeisende hulp. “We gaan twee uur vliegen over de jungle naar het zuidwesten van ons land”, wijst Bijkerk aan op een kaart. Vlak naast het dorpje ligt op loopafstand een airstrip. Het is een van de vijftig landingsbanen in het binnenland, waar het achtpersoonsvliegtuigje kan landen. Achterin het vliegtuig is alvast een liggedeelte vrijgemaakt voor de patiënt. An van Immerseel, arts bij de Medische Zending (MZ), neemt een plaats daarnaast in, zo dicht mogelijk bij de patiënt, zodat ze de nodige hulp kan verlenen. “Ik hoop dat de patiënt niet veel zorg nodig heeft, want die ruimte is er eigenlijk niet.” Hoewel alles halsoverkop moet gebeuren, lijken de specialisten er door hun dosis ervaring niet gestresst van te raken. Voor Bijkerk is het christelijk geloof een belangrijke basis voor zijn werk. Het geeft hem rust en vertrouwen in zijn beroep als directeur en piloot. Als iedereen gereed zit met koptelefoon op en gordel om, neemt Bijkerk eerst een moment van stilte. Zoals bij iedere voorafgaande vlucht van MAF sluit de piloot zijn ogen en vouwt hij zijn handen samen om een kort gebed uit te spreken. “Heer, dank U dat wij samen zijn gekomen voor een nieuwe vlucht naar het binnenland. Voordat wij vertrekken, vraag ik U om Uw hulp en ontferming over de patiënt. Zegen hem. Leid ons veilig naar Amatopo en breng ons ook veilig terug in Paramaribo. Dit vraag ik in Uw naam. Amen.’
Verder lezen? Het hele artikel is te lezen in het februarinummer van Parbode.