Van onderonsjes naar onder toezicht – Parbode Sneak Peek
In Fort Zeelandia stond enkele weken geleden een expositie van Kirsten Buddeberg, Soeris Dipai en Guillermo Linger op het
programma. Thema: ‘Van onderonsjes naar onder toezicht.’ Drie verschillende mensen benaderden hetzelfde onderwerp vanuit
hun eigen perspectief. Die tentoonstelling is afgelopen als u dit artikel leest. Maar nadenken over kunst gaat nooit voorbij.
Het initiatief voor de expositie komt van Kirsten. Zij is geboren en getogen in Duitsland. Een van haar leermeesters was de Duitser Joseph Bueys, een van de invloedrijkste kunstenaars van eind twintigste eeuw. Haar werk is duidelijk geïnspireerd door Bueys’ concept van sociale sculpturen’. Deze vorm van kunst moet bijdragen aan veranderingen in de samenleving. Volgens Beuys is kunst leven en levenkunst. Iedere mens is een kunstenaar, dus is alles kunst. De kunstenaar kan het publiek uitdagen en in beweging brengen, tot verandering aanzetten. Zo zijn zevenduizend eiken langs een eindeloze weg te beschouwen als kunst. Net als tientallen sleeën die uit een oud Volkswagenbusje lijken te glijden. Op die manier kunnen ook onze oude gele telefooncellen een inspiratiebron vormen voor een expositie over communicatiemiddelen. Die telefooncellen zijn nog wel te vinden in ons straatbeeld. Kirsten kon zelfs nog een kaartje kopen om gebruik te maken van zo´n oude telefooncabine. Maar vind er eens eentje in Paramaribo die nog werkt. De meeste zijn vernield: ze hebben soms geen hoorn meer en zijn gehavend, gebarsten of gebroken. Kirsten zit dan ook nog steeds met de ongebruiktebelkaart. Die oude telefooncel gaf je een prettig gevoel van behaaglijkheid en bescherming. je voor weinig geld een privégesprek voeren met je familie aan de andere kant van de wereld. Achter je, buiten de kap, raasde het verkeer gewoon door. Technologische ontwikkelingen brachten het einde van het ‘telefoonceltijdperk’ in zicht. Daarmee zou er ook de periode teloorgaan waarin enige privacy tijdens het bellen nog mogelijk was. elukkig is Telesur op tijd tot inkeer gekomen. De oude telefooncellen worden in de nabije toekomst in ere hersteld. En Kirsten zal haar belkaart waarschijnlijk alsnog kunnen gebruiken.
Verder lezen? Het hele artikel staat in het maartnummer van Parbode.