Bori Tori – Een pot vol sentiment – Parbode Sneak Peek

Langzaam liep Andrew het erf op. Wat was het lang geleden dat hij hier langs was geweest! Het  terrein was van zijn overgrootouders, Petrus en   Jacqueline. Aan het begin van de vorige eeuw waren ze samen grotendeels lopend vanuit Frans-Guyana
naar Suriname gekomen. Na jaren van ploeteren en vaak verhuizen, hadden ze eindelijk een stuk land toegewezen gekregen van de Staat. Hij ging even onder een van de fruitbomen staan om uit de zon te zijn. Het verbaasde hem dat de zon hem nu zo
martelde, terwijl hij toen zonder problemen, in de brandende zon, hielp met het inzaaien van mais en watermeloenen. Links stond nog steeds het grote roze huis dat alleen gebruikt werd om te slapen. Het had dan ook drie grote slaapkamers met slaapplaatsen voor wel twintig man. Daarachter was de bakkerij, een keukentje, speciaal voor koken op houtvuur. Het was het domein van overgrootmoeder Jacqueline. Ze stond bekend om haar lekker knapperige cassavebrood. Een paar dagen in de week was ze druk bezig met bakken in het hutje, dat donker was van de rook. Haar oogleden waren met de jaren dan ook zodanig uitgerekt van het dichtknijpen

, dat het altijd leek alsof ze sliep. Op een gegeven moment moest ze die zelfs met haar vingers omhoog tillen om te kunnen zien wie er voor haar stond. In het midden van het terrein stond een grote tent waar het dagelijkse leven voor het grootste gedeelte plaatsvond. In het midden van de tent stond een tafel met daarom heen bankjes. Om de bankjes hingen er weer kleurige en zelfgemaakte hangmatten, genoeg om alle volwassenen te accommoderen voor het gezamenlijke middagdutje. De kinderen en kleinkinderen die ook siësta hielden, moesten genoegen nemen met de harde banken. Erg was het niet, want de sfeer was gezellig. Het waren  ook de mooie momenten waarop alle kinderen en  kleinkinderen van Petrus en Jacqueline bij elkaar  waren. Elke vrijdagmiddag was het weer feest. De mannen brachten bier en ijs en liepen gelijk door naar de grote tent. De vrouwen, en Andrew, gingen  naar een gebouw dat rechts op het terrein stond.  Het was vrij nieuw in vergelijking tot de andere bouwsels op het erf. Het was de trots van oma Jacqueline. Dat was haar ‘moderne’ keuken met een stroomaansluiting. Er stonden een koelkast, een gasfornuis en verschillende werkbanken die ook dienden als buffettafel of opslagruimte.

Het hele artikel is te lezen in het aprilnummer van Parbode.

0

Gedeeld