Opmerkelijke Surinamers: Orlando Renfurm – Parbode Sneak Peek

De regen komt met bakken naar beneden wanneer wij het terrein van Yellow Birds betreden. De grond is drassig en modderig, maar wie er lang niet is geweest ziet meteen de positieve ontwikkelingen. De lang beloofde kunststofbaan voor atletiek schittert in de regen. Het Nest, de sporthal, is onder constructie. Niet verwonderlijk voor een club die al 54 jaar een begrip is. Sinds het begin staat Wilhelm Orlando Renfrum (82) aan het hoofd van deze vereniging.

Het was Guno Meye, die Renfrum vroeg om het buurthuis te Zorg en Hoop te helpen opzetten en ontwikkelen. Gymleraar Renfrum kende Meye van het buurthuis te Bronsplein waar hij toen speelde voor basketbalvereniging De Arend. “Ik wilde niet weg van Bronsplein, maar dacht erover na en zag in dat
ik kon bijdragen aan de ontwikkeling van de jongeren in de buurt”, vertelt Renfrum. Wij zitten op zijn kantoor. De ruimte verhaalt de geschiedenis van Yellow Birds. Een minuscuul deel van de vele trofeeën die de vereniging in de wacht heeft gesleept prijkt trots in zijn kantoor. “Toen ik hier kwam waren jongens zoals wijlen Carlos Helstone bezig met de jeugd. Ook was er een fanatiek meisjesteam onder leiding van de gezusters Wijdenbosch. Helstone vond bij de Margarine en Vetten Fabriek sponsoring voor het basketbalteam. Het team werd genoemd naar haar product Yellow Bird”, vervolgt hij. Maar de fabriek staakte de sponsoring. De voorzitter besloot een ‘s’ toe te voegen aan de naam van de rechtspersoon en sindsdien heet de vereniging Yellow Birds.

Drie pupillen zijn inmiddels komen opdagen, ondanks de aanhoudende regen. Van Renfrum mogen ze spelen in Het Nest. “Ik ben altijd hier. Voor mij zijn kinderen verschrikkelijk belangrijk. Hier komen ze niet alleen om te basketballen, maar krijgen ze vooral onder mijn leiding, ook een stukje opvoeding mee.” Volgens Renfrum dient opvoeding centraal te staan voor jongeren op school, in de sportclub en thuis. Zonder twijfel vertelt hij dat hij er niet
voor terugdeinst om moeilijk opvoedbare jongeren onder zijn hoede te nemen. “Bij Yellow Birds staat de poort altijd open en ook voor zij die zich niet
kunnen vereenzelvigen met onze normen. Belangrijk is, zij mogen altijd terugkomen.” Wanneer zijn foto’s gemaakt worden, merken we waarom
hij zichzelf introvert noemt. “Ik houd niet van de voorgrond. Ik houd van mijn vrijheid en rust, maar concentreer me graag op mijn werk.

Het hele artikel is te lezen in het aprilnummer van Parbode.

0

Gedeeld