Dat de Surinaamse economie compleet aan diggelen is, is aan geen twijfel onderhevig. Ruim een jaar geleden, toen onze nationale munt twee keer meer waard was dan nu, kon de burger nog enigszins plannen. Daarvan is nu helemaal geen sprake meer. Het zijn alleen nog bepaalde paarse economen die trachten ons een contrast op de mouw te spelden. Als het aan hen ligt, kan vanaf Financiën het hele Onafhankelijkheidsplein met bankbiljetten worden bedekt, omdat we op papier er veel beter voor zouden staan.
Feit is, dat het begint te broeien bij groepen die het diep in hun zak voelen. Het model van actievoeren van zij die ervaren dat ze achtergesteld zijn, is evenwel steevast voer voor discussie. Scholen en cruciale overheidsdiensten worden wel erg snel platgelegd, en bij conflicten lijkt men eerder te kiezen voor confrontatie dan voor de weg van dialoog. Wanneer na alle geharrewar dan eindelijk besloten wordt alle egotripperij zes voet onder de grond te begraven en de rook opgetrokken is, zijn het alweer de kwetsbaren die als kinderen van de rekening worden gepresenteerd.
Maar ook lanti is geen kampioen in het aandragen van constructieve en inventieve voorstellen. ‘Herwaardering’ is de nieuwe toverformule die met scepsis wordt ontvangen. Gerevalueerd worden prima, alleen moet de overheid dat
niet eenzijdig komen bepalen, is het tegengeluid. Herwaardeer alle Srananmans op een fatsoenlijke wijze en laat het niet aan anderen over.
Wereldwijde waardering is er in ieder geval voor milieuorganisatie GHFS, die zich al jaren ontfermt over natuurbehoud. Bij lanti lijken economische belangen echter een grotere prioriteit te hebben dan het wel en wee van zeeschildpadden en luiaards. So bun, herwaardering is ook in ander opzicht een issue.
Nu populair
