Tegen de stroom: Een delicaat kaartje, een goed gevulde tas en een vleugje kunst – Parbode Sneak Peek

Ze  had er  over nagedacht en uiteindelijk besloten een kaartje te kopen voor de theatervoorstelling. Deze was iets goedkoper dan van de week er voor. Vijftig. De vraag bleef hangen of ze zich nog aan een afterparty met een hapje en een drankje zou wagen. Vervolgens begon het cognitieve mechanisme te werken in haar hoofd. Ze was vrij en het stuk speelde alleen dit weekend. Het waren twee weken van feest in het oudste theaterhuis van Suriname. Ze had de regisseur op tv gezien. Die sprak bevlogen. En ook de dansers had ze zien oefenen. Kunstenaars  die zouden exposeren. Ze had de laatste keer bij een gezellig café een glaasje wijn gedronken. Dertig SRD en een snack voor ongeveer hetzelfde bedrag. Ze maakte een snelle calculatie. Kaartje, drankje, hapje, misschien verstandig om dit keer het gezellig napraten onder het genot van een hapje en een drankje over te slaan .  

  Het kaartverkoopverhaal voltrekt zich buiten het gezichtsveld van de kunstenaars. De creatie moet er staan, oefeningen zijn nodig, aanwijzingen worden gevolgd. Schema’s die afgewisseld worden met werk en school, een broodje en drankje mee, een tekst leren, een laatste pennenstreek voor het kunstwerk, extra papier aanschaffen, verf niet vergeten. Een regisseur die vraagt om nog een keer te repeteren en een acteur die teksten hardop voorleest, terwijl ze koffie inschenkt en de schooltas van haar kinderen inpakt. Het feest van theater Thalia is een feest voor het theaterleven.

  De administratie van het theater heeft het druk. In de koele werkruimte is het tot een uur of drie een komen en gaan van mensen. De prachtig opgezette Facebookpagina, waarop dagelijks aankondigingen werden geplaatst, werkt. Pakkende foto’s met dagelijkse berichten over het theaterprogramma. Ook Facebook staat niet stil, getuige de vele evenementenpagina’s. Terwijl de datakabels geregeld haperen, komen de aankondigingen – zij het langzamer dan gewenst – binnen via sociale media. Zo ook de pagina van Thalia, 180 jaar het podium voor visuele kunst, operettes en opera’s, en in de recente jaren vooral de plek voor verschillende vormen van theater en muziek. Nu omarmt ze opnieuw de toekomst, nieuw bloed, nieuwe enthousiastelingen die het theater bevolken.

  Een man bij de administratie neemt met veel zorg twee boekjes uit een stroef  schuivende lade. De airco draait ondertussen op volle toeren in de ruimte die leeg aandoet. Enkele bureaus staan er wat verloren bij, terwijl de bezoekers vriendelijk lachend geholpen worden. De man scheurt zeer  voorzichtig het kaartje af uit een van de boekjes. Kijkt de klant aan, ‘twee, zei u?’.  En het tweede kaartje wordt even voorzichtig losgemaakt, bijna als een delicaat geschenk, nog niet gewikkeld in speciaal cadeaupapier.

 Het hele artikel is te lezen in het julinummer van Parbode.

0

Gedeeld