Dc Teresia Cirino: ‘Inheemsen zitten in een ontwikkelingsstrijd’ – Parbode Sneak Peek

Cirino maakt deel uit van een gezin van vier meisjes en vier jongens, van wie zij het voorlaatste kind is. “Ik ben in de stad geboren en getogen en heb een heel strenge opvoeding gehad”, begint de burgermoeder. Ze heeft een ‘mix-traditionele’ opvoeding gehad. “Ondanks dat we in de stad woonden, was je eerste menstruatie een bijzonder moment. Je werd dus afgezonderd, wat ik nooit kan begrijpen. Mijn moeder was heel streng, en als kind begrijp je dat niet. Je mocht niet met andere kinderen op straat spelen en geen lange broek dragen. Dus zo werd je een beetje beperkt, maar voor de rest heb ik geen problemen gehad”, zegt ze.
Ondanks alle beperkingen beschrijft ze haar jeugd als leuk en onbezorgd. Op school is het altijd vlot gegaan. Ze heeft altijd van lezen gehouden en ze werd ook door haar ouders gestimuleerd om zich door lezen te ontwikkelen. “Er waren altijd boeken in huis en lezen was mijn hobby.” Dit is niet vreemd, omdat haar vader André Cirino als schrijver bekend was van onder meer Indiaanse Vertellingen deel I & II.

Identiteit

In feite leerde Cirino pas in de vijfde klas haar identiteit ontdekken, tijdens een geschiedenisles over de autochtone bewoners. “Ik wist niet eens dat ik dat was. Het heeft later ook geleid tot plagerij, omdat de kinderen vonden dat je indiaan bent en je bent dom. Ineens heb je een heel ander beeld van de wereld.” Uiteindelijk gelooft ze dat de bewustwording over wie ze eigenlijk is, haar interesse om onderzoek te doen over deze groep heeft gestimuleerd. Ze heeft jaren met vragen gezeten zoals waarom inheemsen niet op bepaalde plekken op de maatschappelijke ladder komen. “Ik ben de enige socioloog van inheemse afkomst en dat is al zeventien jaar zo. Ik vind het wel erg”, zegt ze teleurgesteld. Inheemsen zitten volgens haar wat ontwikkeling betreft in een strijd, vaak zijn ze als enkeling ook drenkeling. Tijdens haar studie aan de universiteit heeft ze dit ook ervaren. Ze had een docent die haar op basis van haar identiteit onder druk probeerde te zetten, maar gelukkig had ze genoeg moed om haar doel te bereiken.
Cirino heeft ontwikkelingssociologie gestudeerd aan de Anton de Kom Universiteit. Haar afstudeerscriptie ging over inheemse organisaties en de functie die zij vervullen binnen ontwikkelingsprocessen voor de kustvlakte-inheemsen. Haar onderzoek gaf ook antwoord op de vraag hoe inheemsen ontwikkeling omschrijven. “Voor hen was ontwikkeling nutsvoorzieningen, onderwijs en de mogelijkheid om te kunnen voorzien in de basisbehoeften. Dat was ontwikkeling toen”, onderstreept ze.

Ontwikkeling inheemsen

Cirino heeft enkele positieve ontwikkelingen gezien bij deze bevolkingsgroep en dat stemt haar goed. Veel meer inheemsen bezoeken nu de school en ouders zien het belang van onderwijs voor hun kinderen ook in. Ze denkt dat de bewustwording deels door de Binnenlandse Oorlog is gekomen. De inheemsen zijn namelijk beter gaan beseffen dat onderwijs een tool is om hoger op de maatschappelijke ladder te komen.
Een andere positieve ontwikkeling is de bundeling van vrouwen in de dorpen. “De Vereniging van Dorpshoofden in Suriname (VIDS) heeft ook een belangrijke rol gespeeld door mensen te trainen in hoe ze de kwaliteit van hun leven kunnen verbeteren. Bij dorpshoofden is er sprake van verjonging en de traditionele opvolging in de kustvlakte maakt plaats voor een democratisch kiessysteem.”

Het hele artikel is te lezen in het augustusnummer van Parbode.

0

Gedeeld