Giwani Zeggen: ‘De oppositie is helemáál niet het alternatief’- Parbode Sneak Peek

Wanneer politici mekaar in het parlement ‘koe’ en ‘geitendief’ noemen, en ministers alweer ontslagen worden nog voor we hun naam goed kennen, dan wrijven columnisten zich doorgaans verlekkerd in de handen.Tenzij je een columnist zoals Giwani Zeggen bent die niet kickt op sappige verhalen, maar op een inhoudelijke discussie. “Zie je Bouterse en Santokhi al in debat gaan? Binnen een minuut schelden ze elkaar uit voor moordenaar en drugsdealer.” Ex-minister Eugene van der San, professor Marten Schalkwijk,parlementsleden Melvin Bouva en Amzad Abdoel, actievoerder Maisha Neus, president Desi Bouterse, dichter Stanley ‘Sombra’ Slijngard,vakbondsleider Wilgo Valies.De lijst van personen die er de afgelopen weken en maanden eraan hebben moeten geloven in de wekelijkse column van Giwani Zeggen in de Ware Tijd is lang, heel erg lang. Het heeft de dertiger een trouwe schare fans opgeleverd, die op de eerste dag van elke week steevast reikhalzend uitkijken naar de nieuwste pennenvrucht van een van de invloedrijkste opiniemakers van het land.

 “Ik ben altijd al iemand geweest die een uitgesproken mening heeft over wat er om me heen gebeurt. Dan wil ik niet zeggen dat ik altijd gelijk heb, maar ik ben wel altijd bereid mijn mening te geven; en die mening daarna ook te verdedigen. Zeker wanneer ik niet overtuigd ben van de tegenargumenten van de andere partij”, lacht Zeggen (37) zelfverzekerd. “De liefde voor het vak van de columnist is eigenlijk echt ontstaan toen ik in 2001 naar Nederland ging, om er in Amsterdam politicologie te studeren. Daar bleef ik het Surinaamse nieuws op de voet volgen, en besefte ik hoezeer ik gefascineerd was door de journalistiek. Bovendien kwam ik in Nederland in contact met de traditie die ze daar toen al hadden met columnisten. Ik las er vooral de columns van Youp van ’t Hek, en de dagelijkse stukken van Remco Campert en Jan Mulder op de voorpagina van de Volkskrant. In Suriname waren er op dat moment nog geen columnisten. Je had al wel iemand als Wilfred Molly in De West, of Winied in de Ware Tijd, maar dat was het.” Toen Zeggen eind 2007 zijn studie had afgerond en terugkeerde naar ons land, schreef hij een brief aan de Ware Tijd: of die geen columnist nodig had. Er volgde een sollicitatiegesprek, maar verder dan dat kwam het in eerste instantie niet. Als journalist schoot hij wel raak, eerst terug onder de vleugels van Werner Duttenhofer bij Radio 10, daarna ook als presentator van onder meer ‘Suriname Vandaag’ en ‘Panorama’ op de staatstelevisie. Zeggen: “In november 2010 stond het hele land plots in rep en roer om de zogenoemde ‘Facebookaffaire’ op de middelbare school Lyco II. Enkele leerlingen waren geschorst door de schooldirectie, omdat ze een foto van een leerkracht op Facebook hadden gepost, en erbij hadden geschreven dat ze lelijk was. Ik vond die hele situatie zo belachelijk, dat ik een ingezonden stuk stuurde naar de Ware Tijd, waarvan Meredith Helstone op dat moment de hoofdredacteur was. Dat ingezonden stuk werd zo’n grote hit, dat Helstone, met wie ik altijd een erg goede band heb gehad, me daarna heeft gevraagd om bij de Ware Tijd aan de slag te gaan als columnist. En dankzij haar ben ik het nu nog steeds. Trouwens, voor een krant als pakweg Dagblad Suriname zou ik niet eens willen schrijven. Ik werk alleen voor de allerbesten.” Persvrijheid G.Z.: “Als columnist heb je absoluut invloed op wat er gebeurt in het land. Politieke partijen houden niet alleen rekening met wat ik schrijf, ze schakelen zelfs actief hun leden in om op mijn columns te reageren. Ik wil natuurlijk niet beweren dat ik rechtstreeks invloed heb op het beleid van de regering, zover gaat het misschien niet, maar minstens wel op hoe mensen kijken naar de zaken die om hen heen gebeuren. Mijn lezers hoeven uiteraard mijn mening niet blindelings over te nemen als de hunne, maar ik bied hen wel een insteek waarmee ze vervolgens zelf hun oordeel kunnen vormen. Of op basis waarvan ze mij kunnen uitleggen waarom ik het volgens hen verkeerd zie. Zo zet je de samenleving aan het denken, en zo oefen je dus invloed uit.” G.Z.: “Ik ervaar alle vrijheid om mijn werk als columnist te doen. Ik ben volledig vrij om te schrijven waarover ik wil. Als er één regering is waarvan men op voorhand had gevreesd dat die de persvrijheid zou beteugelen, dan is dat we de huidige regering. Maar hoe je het ook draait of keert, toch heeft zij dat nooit gedaan. President Bouterse heeft bij zijn aantreden in 2010 beloofd dat hij de persvrijheid zou respecteren, en die belofte heeft hij absoluut gehouden. Ik ben al heel vaak erg hard geweest over het gevoerde beleid. 

Het hele artikel is te lezen in het augustusnummer van Parbode.

0

Gedeeld