Opmerkelijk: Kenneth MacDonald: ‘Je kon niet met ‘t blote oog zien dat Nesty had gewonnen’- Parbode Sneak Peek
In 1988 zou de legendarische Anthony Nesty op de Olympische Spelen van Seoul goud winnen op de 100 meter vlinderslag en nog wel in een Olympisch recordbrekende tijd van 53 seconden. Hoewel alle eer de zwemmer toekomt, stond achter ‘The Golden Boy’ een coach die erg in hem geloofde. Kenneth MacDonald (66) cijfert zichzelf liever weg uit de meerdere successen in zijn leven, maar zijn opmerkelijke prestaties spreken net iets luider.
De rode zwemlijnen worden het zwembad ingerold. Langs het bad van de VOS staan tien zwempupillen zich op te warmen voor het zwemmen. MacDonald zit onder het afdakje en stemt af met zijn assistentcoaches. Als we hem vragen op de foto te gaan zegt hij met een nerveuze blik: “Ik denk dat velen niet weten dat ik eigenlijk heel verlegen ben.” Deze opmerking is niet overdreven. Heel ongemakkelijk gaat hij langs het bad staan. Een glimlach rond zijn lippen verschijnt als we wat apenkuren maken achter de camera. “Jullie doen met me, hor,” zegt hij lachend. Hij omschrijft zichzelf als een mens die nergens problemen van maakt, zolang jij je houdt aan de regels, is er niks aan de hand. “Daarom mogen al mijn pupillen, ongeacht hun leeftijd, me gewoon Kenneth noemen.”
MacDonald studeerde Lichamelijk Opvoeding in Nederland. Gedurende deze periode was hij voorzitter van Mamjo, een voetbalvereniging voor Surinaamse studenten. “Ik ben in 1978 teruggekomen. Dat was een belofte. Zo gauw ik was afgestudeerd zat ik op een vliegtuig terug naar Suriname. Noem het nationalisme, maar ik heb nooit de behoefte gehad daar te blijven.” Velen dachten dat MacDonald in Suriname verder zou gaan met de voetballerij, maar zijn missie was anders. Het was zijn mentor, Chris van Lierop, die hem vroeg bij te dragen aan de zwemsport. “Van hem leerde ik belangrijke lessen over hoe om te gaan met kinderen en hoe zwemprogramma’s samen te stellen.”
Zijn ervaring als zwemcoach begon bij De Dolfijn, de plek waar hij de kleine Anthony Nesty leerde kennen. “Die jongen is een van de weinige personen met zo’n gedrevenheid, die ik ooit heb mogen trainen.” Anthony’s doorzetting hield zijn coach scherp, en ze verlegden samen elkaars grenzen. “Hij deed tijdens de training altijd wat ik vroeg. Dat geeft het vertrouwen aan dat hij in mij had.” Toch stelt MacDonald overtuigend dat het succes ligt in het driehoeksprincipe: de coach, de pupil en het gezin. Deze elementen had Anthony.”
Het hele artikel is te lezen in het augustusnummer van Parbode.