Radicale moslims in Switi Sranan?! – Parbode Sneak Peek

Eind juli 2017 werd Suriname opgeschrikt met het nieuws dat een terreuraanslag op de Amerikaanse ambassade was verijdeld. Twee dertigers belandden achter slot en grendel. Ze zouden contact hebben gehad met geradicaliseerde moslims via chatboxen waar werd opgeroepen tot zelfmoordaanslagen. Is onze multi-etnische, tolerante samenleving dan toch niet immuun voor religieus geweld? “Mocht Suriname ooit het toneel zijn van een terreuraanslag, dan ben ik zeker dat het gevaar van buiten de landsgrenzen is binnengeslopen.”

Aan zowat alles leek 23 juli een erg rustige zondag te worden, nóg rustiger dan de meeste zondagen in ons land al zijn. Hevige regenbuien zorgen dat weekend ervoor dat veel mensen de straat niet opgaan. In het parlement wordt al wekenlang routinematig gebikkeld over de begroting van 2017, die dan nog steeds niet aangenomen is. De beslissing van de regering-Bouterse om de nieuwe Nederlandse ambassadeur niet toe te laten tot het land, lijkt het opvallendste nieuws van die dagen te gaan worden.
Tot ergens tussen twaalf en één uur ’s middags schijnbaar uit het niets verschillende terreinwagens halt houden voor een islamitische slagerij in de Van Idsingastraat, vlakbij de hoek met de Kwattaweg, iets buiten het centrum van onze hoofdstad. Uit de auto’s snellen tientallen tot de tanden bewapende en gemaskerde politieagenten, die het erf binnenvallen waarop de slagerij staat. De eigenaar woont samen met zijn gezin boven de winkelzaak. Er vindt een huiszoeking plaats, er wordt een man gearresteerd – hij wordt afgevoerd met een zwarte zak over zijn hoofd. 
Diezelfde dag worden ook de twee inzittenden van een auto gearresteerd. De drie gearresteerden zijn de islamitische broers Nasser I. (31) en Raoul A. (35) en zijn partner. De twee mannen zijn geboren en getogen Nederlanders, die een tijdlang in Den Haag woonden. Meer dan tien jaar geleden verhuisden ze met hun ouders terug naar Paramaribo, al hebben zij vandaag nog steeds de Nederlandse nationaliteit. Ze werken in de slagerij van hun vader, die ook belegde broodjes en shoarma verkoopt. De partner van A. blijkt dan weer een dochter van parlementslid Ronnie Brunswijk te zijn. Ook bij haar thuis vindt diezelfde dag nog een huiszoeking plaats. Daar wordt echter niks verdachts aangetroffen, waarop zij al snel weer wordt vrijgelaten.
De buurtbewoners aan de Van Idsingastraat die het machtsvertoon van de politie voor hun ogen hebben zien ontplooien, zijn met stomheid geslagen. ’Plots verschenen er tientallen gemaskerde agenten met grof geschut. Het was ontzettend heftig’, vertelt buurvrouw Shanti Ramautar enkele dagen later tegen een cameraploeg van het actualiteitenprogramma ‘Waakhond’. ‘Vooral ook omdat tot nu toe niemand ons heeft verteld wat hier eigenlijk aan de hand was. Niet één politie-inspecteur is bij ons lang geweest om wat uitleg te geven’.

Moordaanslag

De twee dertigers worden ergens op een geheime locatie vastgezet en mogen in het belang van het onderzoek wekenlang geen contact hebben met de buitenwereld. Zelfs met hun advocaten Raoul Lobo en Murwin Dubois, die intussen door de familie zijn ingeschakeld, mogen zij pas twee weken na hun arrestatie voor het eerst contact maken.
Het is dagblad De West die in zijn editie van maandagavond 24 juli, een dag na de arrestaties, als eerste met nieuws over de indrukwekkende politieactie naar buiten komt. Het avondblad heeft alle feiten nog niet duidelijk op een rijtje kunnen plaatsen, maar meldt wel dat ‘autoriteiten maatregelen hebben getroffen tegen personen die een verbintenis zouden hebben met terreurorganisatie ISIS en een moordaanslag beraamden op de Amerikaanse ambassadeur in Suriname’. Het dagblad weet verder dat er ook agenten van buitenlandse inlichtingendiensten bij de actie betrokken waren. Maar een officiële bevestiging van de arrestaties, laat staan van waarvan het duo wordt beschuldigd, is er dan nog steeds niet.
Het duurt na het verschijnen van het krantenartikel niet lang vooraleer ook de oude vertrouwde mofo koranti, het Surinaamse roddelcircuit, op volle toeren draait. Via WhatsApp en op Facebook worden nog een dag later, dus op 25 juli, een foto gedeeld van het moment waarop de huiszoeking bij de slagerij plaatsvond. Het verhaal neemt steeds grotere proporties aan: in sommige berichten op sociale media is zelfs sprake van honderdtwintig (!) terroristen die in ons land actief zouden zijn. De schrik zit er goed in.

Blanke agenten

Of het komt doordat die geruchtenstroom steeds wildere vormen aanneemt, weten we niet, maar diezelfde dag vindt het ministerie van Justitie en Politie het welletjes en komt ze voor het eerst uit met een officiële bevestiging. Om klokslag 1 uur ’s middags verstuurt de voorlichtingsdienst van het ministerie het bericht dat de twee gearresteerde Nederlanders wel degelijk van plan waren terroristische activiteiten te ontplooien. Dat er een aanslag werd beraamd op de Amerikaanse ambassade, en dat bij het onderzoek buitenlandse veiligheidsdiensten betrokken zijn, wordt echter staalhard ontkend. “Het ministerie doet een beroep op iedere rechtgeaarde Surinamer alle speculaties achterwege te laten die zouden kunnen zorgen voor onnodige onrust”, staat verder in het persbericht.
Dat verzoek mislukt, aangezien het bericht net nog meer vragen oproept. Zo spreekt het ministerie van meerdere verdachten, waarvan er minstens twee de Nederlandse nationaliteit hebben. Zouden er naast I. en A. dan nog meer Nederlanders zijn opgepakt?
Daarnaast zijn meerdere ooggetuigen formeel: in tegenstelling tot wat het ministerie beweert, waren er wel degelijk buitenlandse – blanke – politieagenten aanwezig tijdens de huiszoeking in de slagerij, die minstens twee uren lang duurde. Hun aanwezigheid wordt niet alleen bevestigd door ooggetuigen. Ook een bron die goed ingevoerd is in het politieonderzoek bevestigt aan Parbode dat het Korps Politie Suriname in deze zaak technische ondersteuning geniet van Amerikaanse FBI-agenten. Hun aanwezigheid verraadt dat er wel degelijk een link is met een geplande aanslag waarbij de ambassade van de Verenigde Staten het doelwit zou zijn geweest.

Gehaktballen

Twee maanden na de arrestaties kunnen buurtbewoners en familieleden nog steeds niet geloven dat de islamitische slagerszonen met gewelddadige plannen rondliepen. “Ik zag die twee regelmatig in onze buurt rondlopen. Nooit is me iets vreemds opgevallen aan hen. Helemaal nooit”, vertelt Gerardus Troon (79), die op nog geen honderd meter van de slagerij woont, wanneer Parbode bij hem aanklopt. “Of toch wel, een ding is me bijgebleven. Plots hadden ze alle twee een grote, volle baard. Maar dat zegt toch niks? Voetbalster Lionel Messi heeft ook zo’n baard, net als de helft van alle basketspelers in de NBA. Neen, ik vond beide jongens altijd ontzettend aardig. Toen ik eind vorig jaar pas uit het ziekenhuis was ontslagen, zijn ze me nog komen opzoeken, met de vraag of ik bij hen thuis wilde langsgaan om samen owruyari te vieren. Het zou me echt ontzettend verbazen mochten ze kwade bedoelingen hebben gehad. Ik kan het me niet voorstellen.”

Wanneer we aankloppen bij de slagerij meldt de moeder van de verdachten vriendelijk maar vastbesloten dat zij de pers niet te woord wil staan. “Alles wat wij naar buiten willen brengen, gebeurt via onze advocaat”, vertelt ze. We bellen advocaat Raoul Lobo de volgende dagen minstens tienmaal, maar hij staat ons niet te woord. We moeten het dan maar doen met de verklaringen die de moeder eind juli gaf in de Nederlandse krant Algemeen Dagblad. Daarin vertelde ze dat ze boos was. ‘Mijn zoons terroristen? Wat een rare, zware beschuldiging. Wij zijn wel moslims, maar niet van die strenge. Mijn man drinkt gewoon bier’, zo zei ze twee maanden geleden. ‘Hij is er helemaal kapot van. Hij is niet helemaal goed meer, hij praat moeilijk vanwege zijn slechte oor. Daarom werkten de jongens zo hard in de zaak. Hoe moet dit nu verder? Mijn man wil weten wat er aan de hand is, maar ze vertellen ons niks’.

Buurvrouw Shanti Ramautar sluit zich daarbij aan. ‘Ik woon al zeven jaar naast deze mensen, en heb nooit, echt nooit, iets vreemd opgemerkt. Ik ken deze mensen al van toen we allemaal nog in Nederland woonden. Ik geloof echt niet dat zij criminelen zijn. Het zijn integendeel ontzettend hardwerkende jongens. Ze zeggen dat Raoul en Nasser een aanslag wilden plegen. Waarmee? Met gehaktballen?’.

Het hele artikel is te lezen in het oktobernummer van Parbode.

0

Gedeeld