Charles Pahlad: ‘Bouterse nam slaaptabletten bij me’ – Parbode Sneak Peek
In januari 2015 schokte toenmalig NDP-ondervoorzitter Charles Pahlad vriend en vijand met zijn move de paarse partij de rug toe te keren. Pahlad gaf toen als reden op dat hij alle corruptie om zich heen helemaal zat was. “Ik heb politiek begraven”, reageert de ex-parlementariër als we hem benaderen voor een interview. Maar na enig aandringen stemt ‘oom Tjallie’ toch daarmee in.
Charles Pahlad (75) ontvangt Parbode achter zijn ruime woning aan de Highway, op een soort binnenplaats waar hij regelmatig de zegeningen van Moeder Natuur om ons heen aanprijst. Hij vertelt dat hij geen plattelandskind is geweest, maar een stadsjongen. “Mi yesi nanga mi noso no boro”, zegt hij gekscherend, waarmee hij aangeeft dat hij niet naïef is. Hij komt uit een kinderrijk gezin en is geboren en getogen te Combé. In die oude stadswijk groeide hij op met vele andere culturen als ‘familie’ en hij kreeg een redelijk moderne opvoeding. Pahlad werd, net als zijn vader en grootvader ondernemer en heeft nooit voor een baas gewerkt. Hij werd botenbouwer, en werkte keihard. Zijn bedrijf, Gebroeders Pahlad NV, staat nu onder leiding van een van zijn zoons.
“Ik ben nooit politicus geweest”, beklemtoont hij. Op zijn 21ste stemt hij voor de NPS, voor Jopie Pengel, die een mati was van zijn vader. In 1980 voelt hij zich revo-man, na december 1982 krijgt hij een grote afkeer van Bouterse. Maar dan, in 1990, komt Bouterse bij hem thuis. “Hij had geen afspraak gemaakt of zo, plotseling kwam hij alleen.” Bouterses boodschap was: De Nationale Democratische Partij had Pahlad nodig. Pahlad weigert eerst. “Ik voelde niets voor de politiek, mijn leven heb ik met mijn twee handen vorm gegeven, hard werken is mijn leven.” En hij verzucht: “Ik weet niet hoor, misschien heb ik gezondigd dat ik ben terechtgekomen bij de NDP.” Bouterse geeft het niet op en de woorden: ‘Help ons de partij te reorganiseren, want het is een chaos’, trekken de ondernemer over de streep. Wel maakt Pahlad vanaf het prille begin duidelijk dat als hij merkt dat drugs of fufuru in het spel komen, hij zich zal terugtrekken. “Ken je dat verhaal van Ali Baba? Ali Baba heeft nooit gestolen, hij liet de rovers stelen”, blikt hij boos terug. Pahlad wordt op een goed moment benaderd om een gooi te doen naar het parlementariërschap. Hij gaat akkoord om voor één termijn te gaan en wordt in 2005 lijsttrekker in Wanica. In 2010 kiest hij ervoor lijstduwer te worden, want stiekempjes wilde hij niet echt binnenkomen. Het kiezersvolk dacht daar echter anders over en stemde massaal op deze man van het volk. Ex-parlementariër Pahlad: “Ik heb helemaal nooit op staatskosten gereisd. Maar één keer ben ik naar China geweest als assembleelid, en dat was voor besprekingen over het ziekenhuis. En niet de Staat had voor die reis betaald, maar de Chinese regering.”
Hoe is het afgelopen met dat Wanica-ziekenhuis?
“Daar is het begonnen, toch. Dat is het probleem geweest, want no wan nyan no ben man meki toch.” Hij vertelt over de voorbereidingen, dat hij het voor elkaar krijgt dat ondernemer Poenai de Staat niet vijf, maar tien hectare eigendomsgrond schenkt. Maar de regering is niet in staat om het ziekenhuis te bouwen, en de Chinezen komen erbij kijken. “Uiteindelijk, a ziekenhuis no bouw, en dan begon ik wrevelig te worden. Men wilde geld maken met dat ziekenhuis.”
Hoe wilden ze een nyan maken?
Dan komt Pahlad pas goed los. Hij vertelt dat een partijlid naar hem toe kwam met het aanbod dat Poenai het stuk land niet moest schenken, maar verkopen aan de Staat, en wel voor vijf miljoen US-dollar. Dat geld zou niet aan Poenai toekomen, maar in vieren gedeeld worden. Pahlad zou 1,25 miljoen US-dollar mogen opstrijken. Wanneer hij dit vertelt, windt hij zich duidelijk weer op over deze fufuru, zoals hij corruptieve zaken consequent blijft noemen: “Dan is het toch buiten mijn principes als ik dat doe. En dan zou ik toch mijn smoel – sorry hoor mevrouw – niet verder kunnen openmaken? Ik zei: ‘Dat ding is een schenking, hoe kan je over geld praten?’. Dan a man opo, a skopu a sturu so…( Pahlad schopt werkelijk zijn stoel achteruit), dan a taki: ‘Yu no wani meki moni’.”
Wat was de aanleiding om te vertrekken bij de NDP?
“Er was een afspraak: Bij drugs of fufuru zou ik opstappen. En wat gebeurt er?!”, roept hij terwijl hij zijn handen in een wijds gebaar om zich heen werpt. “Als ik blijf, dan heb ik gezondigd toch? Ik ben van huis uit rooms-katholiek, zelfs misdienaar geweest, net als al mijn broers. Op een bepaald moment werd ik nuchter, ik voelde me als iemand die dronken is geweest. En ik voelde, ik heb gezondigd. Dus daarom ben ik eruit gestapt.”
Slapen als een roos
Pahlad is nog steeds geen echte politicus, wel lid en sympathisant van de VHP. Zo heeft hij recentelijk enkele oud-NDP’ers die ook overstapten naar VHP, op verzoek van VHP-voorzitter Santokhi, toegesproken. Zijn leven ziet er nu heel anders uit. Hij is van een gewicht van 143 kilo afgeslankt naar 75 kilo, en gebruikt geen slaap- of hoofdpijntabletten meer. In tegenstelling tot Bouterse, die ooit de uitlating heeft gedaan dat hij als een roos slaapt, ook al zou Paramaribo afbranden. Pahlad weet wel beter: “Ik, Charles Pahlad, slaap nu als een roos. Juist Bouterse belde me vaker voor slaaptabletten, omdat hij daarzonder niet kan slapen.” De kwieke 75-jarige, die in zijn jonge jaren een populaire bandleider en discotheekeigenaar was, staat elke dag om vijf uur fris op, om flink aan het werk te gaan in zijn tuin. “Ik heb geen tuinman, alles wat u hier ziet, doe ik zelf.” Hij wijst op zijn welvarende sopropo, kousenband, tayerblad en tomaten. Met drie tomatenstruikjes begon het, vertelt hij. Vandaag de dag heeft hij een erf vol groenten. Hij vertelt dat de hele familie van zijn tuin eet, en dat niemand meer
Lees het hele artikel in het julinummer van Parbode