Meer dan twee weken op zee, onderweg naar Suriname – Parbode Sneak Peek

Pieter Jan Hagens (59) loopt over twee wankele planken naar zijn ruim tien meter lange zeilboot Lola. De 35 jaar oude Victoire is de komende veertien maanden zijn onderkomen. Een slaapkamer waarin je beide muren raakt als je je armen zijwaarts strekt. Een woonkamer waarin je vanaf de deur drie stappen kunt zetten tot de slaapkamer. Een badkamertje – met toilet, zonder douche – waarin je met je voeten de deur raakt als je zit. Hoofdbestemming: Suriname, waar hij één keer eerder was voor een reportage over de levensloop van Desi Bouterse.

“Weet je wat me het leukste lijkt?”, vraagt hij met een twinkeling in zijn ogen. De journalist, bekend van Nederlandse actualiteitenprogramma’s als EenVandaag en Buitenhof, zit inmiddels in de kuip en wijst naar de punt van de boot. “Daar voorin slapen we en dan liggen we voor anker in een fijne baai. Dan word je ’s ochtends wakker, stap je uit bed, tippel je naar voren door de kajuit en spring je hier overboord voor een ochtendduik. Dat lijkt me zo geweldig.”
Hagens was elf jaar oud toen hij werd besmet met het ‘watervirus’. Zijn ouders huurden een motorschuit om over Friese meren te varen. “Ik vond het zo ontzettend leuk. Je bent onderweg maar je hebt je huis bij je.” Een halve eeuw nadat zijn liefde voor varen en zee ontstond, maakt hij met zijn vrouw Renske zijn droomreis. Hagens zeilt sinds 2010 en dit is zijn grootste reis tot nu toe.
De tocht wordt onder zeilers ‘een rondje Atlantic’ genoemd, vertelt hij drie weken voor zijn vertrek uit Nederland op een zomerse ochtend in mei. Ze varen in zes maanden tijd via Frankrijk – waar Hagens op het moment van publicatie zal zijn -, Spanje, Portugal, Marokko, Madeira, de Canarische eilanden en Kaapverdië naar Suriname. De terugreis voert onder meer langs Sint Maarten, Bermuda, de Azoren en Zuid-Engeland, om in augustus 2019 weer in Nederland aan te komen.
Een ‘groot cadeau’ noemt Hagens zijn reis. Zout water, weidsheid om je heen, frisse wind, de hele dag buiten zijn, navigeren en dingen repareren, andere mensen tegenkomen. Hij houdt van de combinatie van avontuur – de risico’s, omgaan met weersomstandigheden, álles zelf doen, overal naartoe kunnen – en de geborgenheid van een zeilboot. “Het lijkt me geweldig om bij IJmuiden naar buiten te varen en te denken: vanaf nu gaan we veertien maanden gewoon kijken hoe de wind waait. Toch even veertien maanden echte vrijheid.”

Lees het hele artikel in het julinummer van Parbode

0

Gedeeld